Za zgodą Jerzego Kulińskiego
Żeby było ciekawiej, wszystkie linie na Wiśle Królewieckiej są teraz doskonale oznakowane (po dwie dobrze widoczne tablice z obydwu stron), a mimo to przy ujściu Wisły Królewieckiej do Zalewu stoją nowiutkie tablice: „Koniec szlaku żeglownego” i „Nieoznakowane linie napowietrzne”. Pisał o tym w już w czerwcu Piotr Salecki na zalewwislany.pl – ja przeczytałem i zobaczyłem w naturze we wrześniu.
W ciągu ostatnich lat zainwestowano naprawdę duże kwoty w udrożnienie Wisły Królewieckiej: wyremontowano mosty zwodzone, podniesiono i starannie oznakowano rzeczone linie energetyczne, zbudowano pomosty, powstała prywatna przystań Marina Baltica w Sztutowie. Cały ten wysiłek zostaje w części zmarnowany przez postawienie tablicy z fałszywą informacją – bezsensownego urzędniczego dupochronu, dodanego po wiosennej tragedii na Cieplicówce. Nikt rozsądny, nie wiedzący skądinąd jak jest naprawdę, zobaczywszy tablicę o nieoznakowanych liniach, łódką z masztem na Wisłę Królewiecką przecież nie wejdzie. Ja, mimo że wiedziałem czego się należy spodziewać i widziałem oznakowania linii, przepływając pierwszy raz pod drutami miałem duszę na ramieniu – gdzieś za uszami kołatała się jednak myśl, że może tablica postawiona została nie bez przyczyny.
Najnowsze (tegoroczne) inwestycje na Wiśle Królewieckiej to pływający pomost, keja (chyba dla statków pasażerskich) i slip po wschodniej stronie mostu w Sztutowie. Most ten, choć w zasadzie ma ustalone godziny otwarcia, w rzeczywistości często otwierany jest na życzenie – uprzejmy operator dyżuruje w przyczepie kempingowej ustawionej na terenie Mariny Baltica.
W Rybinie, w ramach „Pętli Żuławskiej” zainstalowano dwa solidne, bliźniacze pomosty pływające – jeden przed mostem na Wiśle Królewieckiej, drugi przed mostem na Szkarpawie, oba od wschodniej strony. Nareszcie można tam wygodnie zacumować i zaczekać na otwarcie mostu. Tylko się cieszyć. Pozostał jeden szkopuł: między pomostami a brzegiem jest metr wody. Zejścia na ląd nie ma!
W tejże Rybinie jest też pachnące nowością stumetrowe, eleganckie, betonowe nabrzeże. Na nabrzeżu stoi ładny ceglany budynek z toaletami. Jest prąd, woda na kei, pompa do odbioru fekaliów, ławeczki, lampy, trawnik, wieszaki na koła ratunkowe. Super. Kół ratunkowych na wieszakach wprawdzie nie ma – bo przecież ukradliby, ale to nieistotny szczegół (póki ktoś się nie utopi). Szkoda natomiast, że w budynku nie ma pryszniców.
Szkarpawą w tym roku płynąłem na początku sezonu i ostatnio – pod jego koniec . Za każdym razem sporo problemów na odcinku między Rybiną i Zalewem sprawiły mi wodorosty. W czerwcu trzy razy tam nurkowałem by oczyścić śrubę. Między Rybiną a śluzą Gdańska Głowa było lepiej. O dziwo, na Wiśle Królewieckiej (we wrześniu) wodorosty nie przeszkadzały.
Na Szkarpawie w tym sezonie pojawiły się nowe czerwone i zielone boje. Boje są jakieś dziwne, bo widać, że ich ustawienie tak by pływały we właściwej pionowej pozycji przekracza możliwości Zarządu Dróg Wodnych – wszystkie czerwone walce leżą na boku.
Łeba: bez zmian, czyli dobrze i dość drogo, szczególnie jeśli chcemy skorzystać z prądu (10 zł za dobę) i wody na kei (kolejne 10 zł). Czysto, spokojnie, sympatycznie, bezpiecznie. W czerwcu nie było problemu z głębokościami na podejściu. Pies Bosman po staremu przynosi patyki.
Ustka: omijam. Ustka to numer jeden na mojej liście najgorszych przystani i w perspektywie silnych wiatrów północno-zachodnich w nadchodzących dniach, nie mam ochoty ryzykować uwięzienia w tym porcie. Usłyszane na falach VHF konwersacje między wchodzącymi jachtami, a kapitanatem, dotyczące miejsca postoju, utwierdzają mnie w przekonaniu, że w Ustce nic nie zmieniło się na lepsze. Dodatkowym nowym utrudnieniem jest otwierana kładka dla pieszych od czasu do czasu odcinająca awanport od właściwego portu.
Darłowo: informacje o całkowitym braku miejsca w marinie okazują się przesadzone, choć faktycznie, spośród z nominalnych 76 stanowisk postojowych (zwykle mieści się więcej jachtów), 80% wykupionych jest przez rezydentów. W ciągu mojego 4 dniowego postoju w Darłowie (czekam aż przestanie wiać z zachodu), wszyscy chętni jakoś jednak w marinie miejsca znajdują. Tu wszystko jest wliczone w (niewygórowaną) opłatę za postój: prysznic, woda, elektryczność pralka, bezprzewodowy internet (działa całkiem szybko). Gdyby miejsc w marinie naprawdę brakło, to jak dawniej (gdy nie było mariny) można stawać przy wschodnim nabrzeżu za mostem – działa znajdujący się tam kontener sanitarny. Jeśli rozkołys przy moście jest zbyt duży, to alternatywą jest nowe, ponad kilometrowej długości nabrzeże ciągnące się na wschodnim brzegu rzeki od mariny aż po nowy most w Darłowie. Nabrzeże to jest nawiasem mówiąc dość dziwne: w zasadzie wysokie, przeznaczone dla większych jednostek, co paręset metrów ma jednak 30 metrowe obniżenie, przy którym cumowanie byłoby całkiem wygodne. Na każdym obniżonym odcinku nabrzeża stoi jedna rozdzielnicą elektryczną (uruchamiana kartą elektroniczną). Przy odległym końcu nabrzeża – w pobliżu nowego (stałego) mostu w Darłowie – ustawiono pomost pływający – cumują przy nim kutry rybackie.
Podobno kapitanat niechętnie godzi sie na postój przy tym nowym nabrzeżu – czego nie rozumiem. Koszt budowy nabrzeża, jak dumnie informują tablice, to 40 mln zł (tyle co średni koszt kilometra autostrady). Nadal trwa budowa nowego basenu na zachodnim brzegu rzeki – ma tam trafić część nieżeglarskich jednostek zajmujących miejsca w marinie (np. liczne motorówki „na dorsza”).
