Dinghy Atlantic – stan przygotowań do wyprawy na druga połowę listopada:

Jachcik jest w intensywnej budowie, pomino coraz niższych temperatur. Obecnie buduje się głównie rękami moimi i mojej dziewczyny, która od 3 i pół miesiąca dzielnie mi pomaga, a to dokładnie czas kiedy zaczęliśmy robić kadłub główny. W tej chwili jest już sklejony i skręcony z powstałą wcześniej i gdzie indziej sekcją rufową. Budujemy w namiotowej, foliowej szkutni w Czeczotkach niedaleko Puszczy Kampinoskiej – spokój, sielanka, pieją koguty… tylko zimno tak, że farelka nie nastarcza ciepła, a żywice coraz wolniej wiążą – dogrzewamy więc miejscowo to, co bylo właśnie klejone lub laminowane.

Na dzień dzisiejszy mamy więc kadłub ze wszystkimi pasami poszycia, aż po mocnicę burtową, wlaminowana jest skrzynka mieczowa, prawie gotowy jest kokpit, bagażnik środkowy i przedni. Teraz stopniowo zamykamy kolejne komory wypornościowe. Niedawno przymierzyłem nowy silnik do bakisty i studzienki. Nowy, czyli stary, bo to 7,5 konny Evinrude, dwusów z 1983 roku – preferuję coś co w razie czego w trzecim świecie będzie można łatwo naprawić „młotkiem i śrubokrętem”. Poza tym jest lekki i mały. 

Tak też jest z wieloma rzeczami – knagi robię sam z dębowej klepki, bo myślę że lepsze od plastikowych, a tylko na takie mnie by było stać. Bloczki używane, stare, ale za to łożyskowane i z krętlikami dostałem niedawno, bo zalegały komuś w piwnicy po ex-mężu regatowcu, a dla mnie to majątek – równowartość około 1200 zł! 

 

Udało się też wypożyczyć ponton na całą wyprawę od Firmy Proscan Marine (pontony.waw.pl), która podaruje także antenę i kabel VHF. Niedawno zaczął kończyć mi się Epidian 53 i utwardzacz IDA, ale mój sponsor, Organika Sarzyna, dosłał mi dodatkową partię. Grono partnerow powiększyło się też o stolarnię Chaber z okolic Legionowa, prowadzoną od trzech pokoleń przez jedną rodzinę – dzięki niej mam drewno lite do wzmocnień wewnątrz kadłuba i pomoc w obróbce desek na wszystkie drzewca, co wymaga specjalistycznych stolarskich narzędzi.

 

Ogólnie nie jest lekko, może stąd brak świeżych newsów w temacie projektu, czasami aż nie mam już siły robić zdjęć i informować o postępach – opanował mnie do reszty szał budowy, bo w glownie tkwi jak drzazga, że bez jej zakończenia nie wypłynę. Łódka pochłania mnóstwo roboczogodzin, których nawet nie liczę, być może miejscami jestem za dokładny, ale swoją naturę ciężko zmienić – albo też szkoda mi czasu na pracę nad sobą, kiedy trzeba pracować nad łódką!  W dodatku sezon żeglarski już za nami i wszelkie skipperskie dorabianie nad Zegrzem też się skończyło – dlatego, żeby wiązać koniec z końcem do momentu wyprawy, zatrudniłem się w stoczni w Warszawie – robimy (niestety) jachty motorowe…  jakbym miał mało budowania łodzi.