Paradoksalnie, niemal połowie morskich obszarów chronionych na Bałtyku brakuje jakichkolwiek sposobów ochrony przed zagrożeniami.
Inwestycje budowlane czy akwakultura to najczęściej ograniczane formy użytkowania morskiej przestrzeni, jakie stosuje się w obszarach chronionych na Bałtyku. Niedawny raport Komisji Helsińskiej (HELCOM) pokazuje jednak, że prawdziwymi zagrożeniami są eutrofizacja, intensywne rybołowstwo czy zanieczyszczenia. Mimo to, rządy państw nadbałtyckich nadal nie mają jakiegokolwiek planu, jak poradzić sobie z tymi problemami.
“Intensywna gospodarka rybacka została zidentyfikowana jako największe zagrożenie w 9 na 10 morskich obszarów chronionych na Morzu Bałtyckim, ale pomimo tego w ponad połowie z nich brak jakichkolwiek restrykcji względem tych zagrożeń”, mówi Hanna Paulomäki, menadżer Projektu Bałtyckiego w Oceanie.
Kraje nadbałtyckie zobowiązały się do stworzenia i implementacji szczegółowych planów zarządzania morskimi obszarami chronionymi. Niestety, nadal większość państw nie dopełniła tego zobowiązania gdyż planów jeszcze nie stworzono, lub nie regulują istoty problemu. Mimo, że na Bałtyku jest dość dużo obszarów chronionych, istnieją one głównie na papierze nie chroniąc przyrody przed najczęściej wymienianymi zagrożeniami.
● Najczęściej ograniczane formy użytkowania morskiej przestrzeni, jakie stosuje się w obszarach chronionych to budowa infrastruktury, akwakultura czy turystyka.
● Raport HELCOMu opublikowany w październiku 2013 roku pokazuje, że najistotniejszymi zagrożeniami są eutrofizacja, intensywne rybołowstwo oraz ogólne zanieczyszczenie morza.
● Intensywne rybołowstwo przemysłowe zostało zakwalifikowane jako istniejące zagrożenie dla 60% i jako potencjalne zagrożenie dla 30% bałtyckich obszarów chronionych.
“To niewiarygodne, że trałowanie denne dozwolone jest w większości analizowanych obszarów chronionych. To tak jakby zezwolić na rabunkową wycinkę drzew w naszych Parkach Narodowych na lądzie”, konkluduje Paulomäki.
Morski obszar chroniony to obszary stworzone celem zachowania i ochrony cennych gatunków oraz siedlisk oraz dla osiągnięcia długoterminowych celów w zakresie ochrony przyrody. Zostały one uznane za ważne narzędzie dla zachowania i odtwarzania bioróżnorodności oraz utrzymywania zasobów ryb we właściwym stanie.
Źródło: http://morzaioceany.pl
