Zew Oceanu – Lilla My przepłynęła Atlantyk!

Udało się 🙂

Dziś o 9:44 UTC minęliśmy główki portu w Cherbourgu i tym samym zakończyliśmy (naszym Małym sukcesem) rejs przez Atlantyk. Według informacji które posiadamy Lilla My jest najmniejszym polskim jachtem, który pokonał ocean w obie strony. Rejs powrotny trwał 34 dni do Horty i 20 dni z Azorów (szczegółowe dane podanym wkrotce). Niestety posłuszeństwa na ostatnim etapie odmówił aparat fotograficzny – na szczęście mięliśmy ze sobą telefon z aparatem 🙂

W Cherbourgu Brożka wyokrętowuje się, a na jej miejsce przyjeżdża Filip Sułkowski z którym Szymon będzie doprowadzał jacht do Polski. Przypłynięcie planowane jest na połowę lipca 2013 – szczegóły dotyczące czasu i miejsca przywitania jachtu umieszczone będą na naszej stronie. 

To tyle na szybko, lecimy świętować jakimś posiłkiem nie zawierającym konserw 😉

Serdecznie pozdrawiamy

Brozka i Szymon & Lilla My

Horta, żeglarski pępek świata

Horta to chyba najbardziej żeglarskie miejsce na ziemi. Azory od odkrycia w XV w. stały się miejscem postoju dla żeglarzy pokonujących Atlantyk. Większość jachtów decyduje się na postój na Azorach płynąc do Europy. Archipelag składa się z 9 wysp które są do siebie podobne pod względem przyrodniczym. Powulkaniczne i zielone to dwa przymiotniki które je dokładnie opisują. Kiedy doda się do tego 6 wieków historii i mieszankę kulturową (oraz czynnik X*) wychodzi mieszanka wybuchowa.

Brożka Azory odwiedziła już 2 lata temu dlatego uparła się aby się na nich zatrzymać. Naszym celem stała się Horta – najbardziej znana żeglarzom. Znajduje się tu marina w której oficjalnie mieści się 300 jachtów (oficjalnie, ale w szczycie sezonu jak teraz jachty stoją po kilka burta w burtę). Pierwszym miłym akcentem była cena za postój – za Lilla My płacimy 6,11E za dobę (wliczony prąd i woda). W budynku mariny załatwia się wszystkie formalności na raz – zameldowanie w marinie, biuro imigracyjne i celne. My mamy szczęście bo jest tyle jachtów, że celnicy nie wykazują chęci aby nas odwiedzić. Ale normalne jest, że mogą zjawić się na jachcie który przypłyną spoza UE (zwłaszcza z Karaibów) i go dość dokładnie sprawdzić. W północnym basenie mariny są całodobowe sanitariaty (prysznic 2E), pralnia (3,9E za 5 kg prania, 3,90E za suszenie). Działa też bar z dobrym internetem (działającym całą noc) i tanim jedzeniem (kanapka z serem i szynką 1,3E, croissant 1E, zestaw obiadowy: 2 kawałki mięsa grillowanego, jajko sadzone, frytki i sałatka – 6E). Cud miód 🙂

Pierwszą rzeczą, która zwraca uwagę po zejściu na ląd jest falochron i okoliczne ściany przyozdobione malowidłami. Tradycyjnie każda załoga zostawia po sobie rysunek. Mówi się nawet, że jeśli się nic nie narysuje to w dalszej drodze będzie się miało pecha. My oczywiście postąpiliśmy zgodnie ze zwyczajem i stworzyliśmy arcydzieło z widokiem na wulkan Pico 🙂 Tuż nad mariną znajduje się słynne Peter Cafe Sport założone 95 lat temu przez Henrique Azevedo, a prowadzone dziś przez jego wnuka. Miejsce to nazywane jest najsłynniejszą tawerną świata (w najbliższym czasie napiszemy o tym miejscu coś więcej). Poza trunkami różnego kalibru mają tu rewelacyjną kuchnię. Nad Cafe Sport działa muzeum scrimshaw’ingu (tworzenia ozdób z kości wielorybów). Wstęp kosztuje 2-3E. M.in. z rysunków na kościach wielorybów Horta słynie na całym świecie. Bo Azory były centrum wielorybnictwa do lat 70. XX w. kiedy to ich łowienie zostało zakazane. Odwiedziliśmy muzeum wielorybnictwa działające w starej przetwórni wielorybów (bilet 2,5E normalny, 2E ulgowy). Będąc w muzeum koniecznie trzeba zobaczyć film dokumentalny „Whalers from the Azores” nakręcony przez BBC. W porcie można zobaczyć tradycyjne łodzie wielorybnicze na których dziś są m.in. regaty.

Co można od razu powiedzieć o Azorach to, że jest tu bardzo przyjemny klimat – i mamy tu na myśli za równo meteorologię jak i społeczeństwo. Większość ludzi w sklepach rozumie, a nawet mówi po angielsku. Jedzenie jest bardzo dobre – ogromy wybór serów, wędlin, owoców morza, a ceny bardzo przystępne.

Np. pizza średnia w restauracji 8 E (na nas 2 była za duża); piwo 0,33 1,2E, lane 0,5l 2,75E, sok 1E; wino od 2,5E – 6E (w tym świetne lokalne); mule świeże 3,95E/kg; ciastka w cukierni 0,85E; chleb 1,4E.

W Horcie spotyka się tych samych żeglarzy co na Karaibach, więc wszyscy się znają. My spotkaliśmy znajomych z Martyniki: Mathew który przypłyną sam na mini 650 nr 664 oraz Gaetana, który dotarł tu razem z Capucine (z Tara Tari). Nikt się tu nie dziwi widząc na ulicy człowieka idącego w krótkich spodenkach, sztormiaku i kaloszach. Na terenie mariny językiem obowiązującym jest angielski w odmianach z przeróżnym akcentem. I z czego cieszy się Brożka, każdy tu nosi okulary na sznurku – czy to na łańcuszku, sznurówce czy profesjonalnej neoprenowej opasce 🙂

Pewnego dnia na jachcie zastaliśmy niespodziankę. Ktoś zabrał kilka naszych zup Profi, które suszyły się w kokpicie (zniknęły pieczarkowa, pomidorowa i kapuśniak). Ale w zamian w kabinie znaleźliśmy 2 reklamówki jedzenia. Innego dnia odwiedzili nas dziennikarze z lokalnej telewizji. Udzieliliśmy krótkiego wywiadu do wieczornych wiadomości. Newsa o nas mozna zobaczyć tutaj:http://www.rtp.pt/play/p56/e119108/telejornal-acores (w 29 minucie, godz. 20:28)

 *taki brożkowy żart skierowany do widzów Cartoon Network