Park krajobrazowy, jest to forma ochrony przyrody, która zgodnie z ustawa o ochronie przyrody, cytuję:

Art. 16. 1. Park krajobrazowy obejmuje obszar chroniony ze względu na wartości przyrodnicze, historyczne i kulturowe oraz walory krajobrazowe w celu zachowania, popularyzacji tych wartości w warunkach zrównoważonego rozwoju.

2. Na obszarach graniczących z parkiem krajobrazowym może być wyznaczona otulina.

Może warto spojrzeć na załączoną mapę, która pochodzi ze strony http://www.npk.org.pl .

Jak widać z punktu widzenia wodniaków, obejmuje on całą wewnętrzną część Zatoki Puckiej, aż po linie leżącą po zewnętrznej stronie Rybitwiej Mielizny i Szperku. Te same granice NPK ma od lat 70. ubiegłego wieku, kiedy to ustanowiła go ówczesna Wojewódzka Rada Narodowa (czyli „ludowa” – piękny relikt  projektantów ustroju peerelu).

Jak park krajobrazowy to różnorodne zasady jego ochrony. Normuje je art. 17 ustawy o ochronie przyrody, a w ślad za nim ustala władza wojewódzka, obecnie Sejmik Wojewódzki. Warto zauważyć, że ustawa daje możliwość wprowadzenia zakazów, wszystkich lub niektórych zawartych w tym artykule. Aktualnie obowiązuje Uchwała Nr 142/VII/11 Sejmiku Województwa Pomorskiego z dnia 27 kwietnia 2011 r. w sprawie Nadmorskiego Parku Krajobrazowego (Dz. Urzędowy Województwa Pomorskiego 2011.66.1457).

Zapisy uchwały są odrobinę bardziej życiowe, niż w poprzedniej wersji, między innymi w §3, ust. 5 dopuszczono używanie napędu elektrycznego o małej mocy. Jednak nie usunięto innych absurdów. Przede wszystkim radni wojewódzcy nie dostrzegli pojawienia się w ostatnich latach „Pierścienia Zatoki Puckiej” sfinansowanego przez nadbrzeżne samorządy z udziałem funduszu „PHARE”.

Sieć marin otrzymała prestiżową nagrodę:

http://www.tur-info.pl/p/ak_id,176,,siec_marin_pierscien_zatoki_gdanskiej,nagroda_przyjaznego_brzegu,konkurs.html .

Samorządy zaplanowały wydanie setek tysięcy złotych na promocje pierścienia:

http://www.gohel.pl/portal.php?aid=12564989454ae4a70163d9f .

Jest promowana na wszystkich stronach internetowych miast, gmin i organizacji międzygminnych oraz turystycznych północnej części metropolii.

I oto na terenie NPK obowiązuje ZAKAZ UŻYWANIA ŁODZI MOTOROWYCH ORAZ INNEGO SPRZETU MOTOROWEGO. Zakaz zawiera wyłączenia dotyczące, cyt.:

„… statków jednostek ratowniczych, jednostek organizacyjnych właściciela wód lub urządzeń wodnych zlokalizowanych na wodach, inspektorów żeglugi śródlądowej, Państwowej i Społecznej Straży Rybackiej, promów w ciągu dróg publicznych, prowadzenia racjonalnej gospodarki rybackiej oraz wykonywania zadań z zakresu ochrony przyrody przez Służbę Parku Krajobrazowego”;

„… wytyczonych torów wodnych do portu w Pucku i przystani w Kuźnicy”;

„…używania łodzi o napędzie elektrycznym o mocy do 5 KM”. To ostatnie uzasadniono następująco:

„Moc silników elektrycznych do 5 KM uniemożliwi szybkie pływanie, co eliminuje mocne falowanie i związane z nim zagrożenia strefy litoralu jezior i strefy brzegowej (wymywanie roślinności ekotonowej, niszczenie tarlisk i ikry złożonej w pobliżu brzegu itp.”

Pomińmy już użycie przez Sejmik jednostki mocy „koń mechaniczny”, która jako nie zawarta w polskim prawie, nie powinna być stosowana w dokumencie o charakterze urzędowym, a do tego „średnio pasuje” do napędu elektrycznego. Rodzi się jednak kilka pytań:

1. Jak rozumieć ustawowe określenie racjonalna gospodarka rybacka? W polskim prawie pochodzi ono z ustawy o rybactwie śródlądowym, wniosek jest taki, że Zatoki Puckiej nie dotyczy, a więc to zwolnienie z zakazu nie obowiązuje. Dalszy wniosek: łowienie ryb przez kutry i łodzie rybackie, łodzie wożące odpłatnie wędkarzy oraz wędkarzy na własnym sprzęcie motorowym, jest na Zatoce Puckiej zakazane.

2. Jak rozumieć wytyczone tory wodne do portu w Pucku i przystani w Kuźnicy? Istnieje Zarządzenie Nr 10 Dyrektora Urzędu Morskiego w Gdyni z dnia 14 listopada 2012 r. w sprawie określenia obiektów, urządzeń i instalacji wchodzących w skład infrastruktury zapewniającej dostęp do portów ….. i przystani morskich. (Dz. Urzędowy Województwa Pomorskiego 2012.3960). Tam tor wodny do portu w Pucku jest zdefiniowany jako podejście do portu rybackiego i jachtowego o długości niespełna dziewięciu kabli oraz tor przez Głębinkę. Wniosek: zwolnienie z zakazu nie dotyczy przejścia na silniku od „bramki” na Głębince do podejściowej pławy Pucka. Podobnie jest w Kuźnicy, gdzie zapis wyklucza możliwość podejścia na silniku do portu od zachodu, z Kuźnickiej Jamy.

Ponadto te zapisy wykluczają dostęp na silniku do „marin Pierścienia Zatoki Puckiej” w Rewie, Osłoninie, Swarzewie, Chałupach, Kuźnicy, do baz windsurfingowych w Rewie, Władysławowie i Chałupach oraz do prywatnego „Portu Chałupy”.

3. Jak rozumieć określenie jednostki ratownicze? Na Zatoce puckiej trenują i startują w zawodach tysiące żeglarzy, windsurfingowców i kiteboardzistów. Czy motorówki i riby obsługujące tych żeglarzy, przewożące trenerów, ustawiające znaki kursowe, muszą dostać krzyże maltańskie albo woprowskie na burty, by móc legalnie wykonywać swoje czynności?

4. W jaki sposób barki transportowe mogą uzyskać dostęp do dawnego portu Puckich Zakładów Mechanicznych, do którego co jakiś czas przypływają po wielkogabarytowe konstrukcje?

Rozumiem, że wszelkiej maści ekoterroryści nie dopuściliby do nieobjęcia akweny Zatoki Puckiej zakazami. Zresztą obiektywnie jest to obszar interesujący przyrodniczo, wart zachowania dla przyszłych pokoleń. Także obiektywnie, z punktu widzenia normalnego żeglarza, ograniczenia hałasu i fal oraz poczucia zagrożenia wytwarzanych przez wszędobylskie motorówki, jest bardzo sensowne.

JEDNAK OD WŁADZY, WSZELKIEJ WŁADZY, A SZCZEGÓLNIE SAMORZĄDOWEJ, OCZEKIWAŁBYM CZEGOŚ WIĘCEJ, NIŻ BEZMYŚLNEGO POWIELENIA PRZEPISÓW OBOWIĄZUJĄCYCH W DZIESIĄTKACH PARKÓW KRAJOBRAZOWYCH W POLSCE.

Od Pomorzan w Pomorskim Sejmiku oczekiwałbym dostrzeżenia specyfiki morskiego fragmentu tego konkretnego Parku, szczególnie, że są wśród nich ludzie z morzem związani, a sam Marszałek, nie dość że żeglarz, to jeszcze wieloletni burmistrz Jastarni.

Przepisy powinny być stanowione w sposób umożliwiający ich przestrzeganie. Przez lata była cisza, aż nagle minionego lata funkcjonariusze jednego z Kapitanatów Portów, zaczęli dawać mandaty za korzystanie z motorówek. Rozumiem, jeśli dotyczy to hałasowania i wytwarzania fali przez szalejących na ślizgaczach albo skuterach młodzieńców.

Ale rodzi się kolejne pytanie: kiedy mandat dostanie jacht wychodzący we flaucie z Pucka w morze, kiedy zostanie ukarany ktoś spieszący się przed burzą z morza do portu, jak podejść bez mandatu do przystani „Pierścienia”, na jachcie żaglowym, który z racji zanurzenia, musi podnieść miecz?

Czy naprawdę silniki pomocnicze i kadłuby jachtów są takim zagrożeniem dla środowiska?

I jeszcze jedno: do tej pory sypały się mandaty. Ale art. 127 ustawy o ochronie przyrody pozwala na karę aresztu. Zaś artykuł 129 na konfiskatę przedmiotów które posłużyły do popełnienia przestępstwa i to choćby nawet nie stanowiły własności sprawcy. NA miejscu firm czarterowych zacząłbym się zastanawiać…

Czy znajdzie się ktoś, kto potrząśnie Sejmikiem? Czy opiniotwórczy SSI ma taka moc sprawczą, może zainteresują się sprawą media?

Żyjcie wiecznie !

Don Jorge

————————————————————–

Obecny stan prawa dotyczącego Zatoki Puckiej

Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r o ochronie przyrody (tekst jednolity Dz.U.2013.627):

Art. 16. 1. Park krajobrazowy obejmuje obszar chroniony ze względu na wartości przyrodnicze, historyczne i kulturowe oraz walory krajobrazowe w celu zachowania, popularyzacji tych wartości w warunkach zrównoważonego rozwoju.

2. Na obszarach graniczących z parkiem krajobrazowym może być wyznaczona otulina.

3. Utworzenie parku krajobrazowego lub powiększenie jego obszaru następuje w drodze uchwały sejmiku województwa, która określa jego nazwę, obszar, przebieg granicy i otulinę, jeżeli została wyznaczona, szczególne cele ochrony oraz zakazy właściwe dla danego parku krajobrazowego lub jego części, wybrane spośród zakazów, o których mowa w art. 17 ust. 1, wynikające z potrzeb jego ochrony. Likwidacja lub zmniejszenie obszaru parku krajobrazowego następuje w drodze uchwały sejmiku województwa, po uzgodnieniu z właściwymi miejscowo radami gmin, z powodu bezpowrotnej utraty wartości przyrodniczych, historycznych i kulturowych oraz walorów krajobrazowych na obszarach projektowanych do wyłączenia spod ochrony.

4. Projekt uchwały sejmiku województwa w sprawie utworzenia, zmiany granic lub likwidacji parku krajobrazowego wymaga uzgodnienia z właściwą miejscowo radą gminy oraz właściwym regionalnym dyrektorem ochrony środowiska.

5. Statut parku krajobrazowego lub zespołu parków krajobrazowych określający strukturę organizacyjną parku lub zespołu parków nadaje sejmik województwa w drodze uchwały.

6. Grunty rolne i leśne oraz inne nieruchomości znajdujące się w granicach parku krajobrazowego pozostawia się w gospodarczym wykorzystaniu.

7. Projekty studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin, miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, planów zagospodarowania przestrzennego województw oraz planów zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej w części dotyczącej parku krajobrazowego i jego otuliny, wymagają uzgodnienia z właściwym miejscowo regionalnym dyrektorem ochrony środowiska w zakresie ustaleń tych planów, mogących mieć negatywny wpływ na ochronę przyrody parku krajobrazowego.

Art. 17. 1. W parku krajobrazowym mogą być wprowadzone następujące zakazy:

1) realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227, z późn. zm.);

2) umyślnego zabijania dziko występujących zwierząt, niszczenia ich nor, legowisk, innych schronień i miejsc rozrodu oraz tarlisk i złożonej ikry, z wyjątkiem amatorskiego połowu ryb oraz wykonywania czynności w ramach racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej, rybackiej i łowieckiej;

3) likwidowania i niszczenia zadrzewień śródpolnych, przydrożnych i nadwodnych, jeżeli nie wynikają z potrzeby ochrony przeciwpowodziowej lub zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego lub wodnego lub budowy, odbudowy, utrzymania, remontów lub naprawy urządzeń wodnych;

4) pozyskiwania do celów gospodarczych skał, w tym torfu, oraz skamieniałości, w tym kopalnych szczątków roślin i zwierząt, a także minerałów i bursztynu;

5) wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu, z wyjątkiem prac związanych z zabezpieczeniem przeciwsztormowym, przeciwpowodziowym lub przeciwosuwiskowym lub budową, odbudową, utrzymaniem, remontem lub naprawą urządzeń wodnych;

6) dokonywania zmian stosunków wodnych, jeżeli zmiany te nie służą ochronie przyrody lub racjonalnej gospodarce rolnej, leśnej, wodnej lub rybackiej;

7) budowania nowych obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem obiektów służących turystyce wodnej, gospodarce wodnej lub rybackiej;

8) lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 200 m od krawędzi brzegów klifowych oraz w pasie technicznym brzegu morskiego;

9) likwidowania, zasypywania i przekształcania zbiorników wodnych, starorzeczy oraz obszarów wodno-błotnych;

10) wylewania gnojowicy, z wyjątkiem nawożenia własnych gruntów rolnych;

11) prowadzenia chowu i hodowli zwierząt metodą bezściółkową;

12) utrzymywania otwartych rowów ściekowych i zbiorników ściekowych;

13) organizowania rajdów motorowych i samochodowych;

14) używania łodzi motorowych i innego sprzętu motorowego na otwartych zbiornikach wodnych.

2. Zakazy, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą:

1) wykonywania zadań wynikających z planu ochrony;

2) wykonywania zadań na rzecz obronności kraju i bezpieczeństwa państwa;

3) prowadzenia akcji ratowniczej oraz działań związanych z bezpieczeństwem powszechnym;

4) realizacji inwestycji celu publicznego w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647, z późn. zm.), zwanej dalej „inwestycją celu publicznego”.

3. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie dotyczy realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, dla których sporządzenie raportu o oddziaływaniu na środowisko nie jest obowiązkowe i przeprowadzona procedura oceny oddziaływania na środowisko wykazała brak niekorzystnego wpływu na przyrodę parku krajobrazowego.

4. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 14, nie dotyczy statków jednostek ratowniczych, jednostek organizacyjnych właściciela wód lub urządzeń wodnych zlokalizowanych na wodach, inspektorów żeglugi śródlądowej, Państwowej i Społecznej Straży Rybackiej, promów w ciągu dróg publicznych, prowadzenia racjonalnej gospodarki rybackiej oraz wykonywania zadań z zakresu ochrony przyrody przez Służbę Parku Krajobrazowego.

Art. 127. Kto umyślnie:

1) narusza zakazy obowiązujące w:

……………

c) parkach krajobrazowych,

……………………

– podlega karze aresztu albo grzywny.

Art. 129. W razie ukarania za wykroczenie określone w art. 127 …………. sąd może orzec:

1) przepadek przedmiotów służących do popełnienia wykroczenia lub przestępstwa …….. chociażby nie stanowiły własności sprawcy;

Uchwała Nr 142/VII/11 Sejmiku Województwa Pomorskiego z dnia 27 kwietnia 2011 r. w sprawie Nadmorskiego Parku Krajobrazowego (Dz. Urzędowy Województwa Pomorskiego 2011.66.1457):

§ 3. Na terenie Parku wprowadza się następujące zakazy:

1) realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227 i Nr 227, poz. 1505 oraz z 2009 r. Nr 42, poz. 340 i Nr 84, poz. 700);

2) umyślnego zabijania dziko występujących zwierząt, niszczenia ich nor, legowisk, innych schronień i miejsc rozrodu oraz tarlisk i złożonej ikry, z wyjątkiem amatorskiego połowu ryb oraz wykonywania czynności w ramach racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej, rybackiej i łowieckiej;

3) likwidowania i niszczenia zadrzewień śródpolnych, przydrożnych i nadwodnych, jeżeli nie wynikają z potrzeby ochrony przeciwpowodziowej lub zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego lub wodnego lub budowy, odbudowy, utrzymania, remontów lub naprawy urządzeń wodnych;

4) pozyskiwania do celów gospodarczych skał, w tym torfu, oraz skamieniałości, w tym kopalnych szczątków roślin i zwierząt, a także minerałów i bursztynu;

5) wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu, z wyjątkiem prac związanych z zabezpieczeniem przeciwsztormowym, przeciwpowodziowym lub przeciwosuwiskowym lub budową, odbudową, utrzymaniem, remontem lub naprawą urządzeń wodnych;

6) dokonywania zmian stosunków wodnych, jeżeli zmiany te nie służą ochronie przyrody lub racjonalnej gospodarce rolnej, leśnej, wodnej lub rybackiej;

7) budowania nowych obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem obiektów służących turystyce wodnej, gospodarce wodnej lub rybackiej;

8) lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 200 m od krawędzi brzegów klifowych oraz w pasie technicznym brzegu morskiego;

9) likwidowania, zasypywania i przekształcania zbiorników wodnych, starorzeczy oraz obszarów wodno-błotnych;

10) wylewania gnojowicy, z wyjątkiem nawożenia własnych gruntów rolnych;

11) prowadzenia chowu i hodowli zwierząt metodą bezściółkową;

12) utrzymywania otwartych rowów ściekowych i zbiorników ściekowych;

13) organizowania rajdów motorowych i samochodowych;

14) używania łodzi motorowych i innego sprzętu motorowego na otwartych zbiornikach wodnych.

§ 4. 1. Zakaz, o którym mowa w § 3 pkt 7, nie dotyczy:

1) obszarów zwartej zabudowy miast i wsi, w granicach określonych w studiach uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin, gdzie dopuszcza się uzupełnianie zabudowy mieszkaniowej i usługowej, pod warunkiem wyznaczenia nieprzekraczalnej linii zabudowy od brzegów wód, określonej poprzez połączenie istniejących budynków na przylegających działkach;

2) istniejących siedlisk rolniczych – w zakresie uzupełniania istniejącej zabudowy o obiekty niezbędne do prowadzenia gospodarstwa rolnego, pod warunkiem nie przekraczania dotychczasowej linii zabudowy od brzegów wód;

3) istniejących obiektów letniskowych, mieszkalnych i usługowych, dla których miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego utraciły moc z dniem 1 stycznia 2004 r. – gdzie dopuszcza się przebudowę i modernizację istniejącego zainwestowania w celu poprawy standardów ochrony środowiska oraz walorów estetyczno-krajobrazowych, pod warunkiem nie zwiększania powierzchni zabudowy, ilości miejsc pobytowych a także nie przybliżania zabudowy do brzegów wód

2. Zakaz, o którym mowa w § 3 pkt 8, nie dotyczy:

1) lokalizowania nowych obiektów budowlanych w nadzatokowej części pasa technicznego brzegu morskiego w określonych w obowiązujących studiach uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin granicach zwartej zabudowy miejscowości: Chałupy, Jastarnia, Jurata, Kuźnica i Hel;

2) nadzatokowej części pasa technicznego brzegu morskiego w określonych w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Puck granicach zwartej zabudowy miejscowości Swarzewo, gdzie dopuszcza się uzupełnienie zabudowy mieszkaniowej i usługowej poza pasem szerokości 200 m od krawędzi brzegów klifowych, wyznaczonym poprzez połączenie północno-zachodniego narożnika działki ewidencyjnej nr 107/2 w linii prostej z północno-zachodnim narożnikiem działki ewidencyjnej nr 45/2

3) istniejących obiektów letniskowych, mieszkalnych i usługowych, zrealizowanych na podstawie miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, które utraciły moc przed dniem 1 stycznia 2004 r. – gdzie dopuszcza się przebudowę i modernizację istniejącego zainwestowania w celu poprawy standardów ochrony środowiska oraz walorów estetyczno-krajobrazowych, pod warunkiem nie zwiększania powierzchni zabudowy, ilości miejsc pobytowych a także nie przybliżania zabudowy do brzegów wód i krawędzi brzegów klifowych;

4) odcinków plaż nadmorskich (poza otulinami rezerwatów przyrody), na których dopuszczalne jest lokalizowanie w trybie art. 29 ust. 1 pkt 12 ustawy-prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) sezonowych obiektów budowlanych o powierzchni zabudowy do 150 m².

3. Zakaz, o którym mowa w § 3 pkt 14, nie dotyczy wytyczonych torów wodnych do portu w Pucku i przystani w Kuźnicy.

4. Odstępstwa od zakazów wymienione § 4 ust. 1 i 2 mają zastosowanie w przypadku gdy w trakcie postępowania strona wykaże brak niekorzystnego wpływu planowanej inwestycji na chronione: krajobrazy, siedliska przyrodnicze oraz gatunki roślin, zwierząt i grzybów.

5. Zakaz, o którym mowa w § 3 pkt 14, nie dotyczy używania łodzi o napędzie elektrycznym o mocy do 5 KM.

Uzasadnienie tej uchwały:

Niniejsza uchwała nie zmienia zapisów dotyczących granic Nadmorskiego Parku Krajobrazowego. Zachowano większość zapisów dotyczących zakazów obowiązujących w parku.

Zmieniono nią natomiast dotychczasowe zapisy dotyczące odstępstw od zakazów „budowania nowych obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem obiektów służących turystyce wodnej, gospodarce wodnej lub rybackiej” oraz „lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 200 m od krawędzi brzegów klifowych oraz w pasie technicznym brzegu morskiego”. Obecnie odstępstwa dotyczą, między innymi, obiektów letniskowych, mieszkalnych i usługowych zrealizowanych na podstawie miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, które utraciły moc przed dniem 1 stycznia 2004 r. – gdzie dopuszcza się przebudowę i modernizację istniejącego zainwestowania w celu poprawy standardów ochrony środowiska oraz walorów estetyczno-krajobrazowych, pod warunkiem nie zwiększania powierzchni zabudowy, ilości miejsc pobytowych a także nie przybliżania zabudowy do brzegów wód, w przypadku zakazu § 3 pkt 8 dodatkowo pod warunkiem nie przybliżania zabudowy do krawędzi brzegów klifowych. Powyższe odstępstwa od obowiązywania zakazów na terenie całego Parku w stosunku do Rozporządzenia Wojewody rozszerzono o obiekty letniskowe, mieszkalne i usługowe. Usunięto zapis dotyczący ośrodków wypoczynkowych, kwalifikując je do usług.

Doprecyzowano zapis odnośnie sposobu określania linii zabudowy od brzegu wód, wyznaczając ją poprzez połączenie istniejących budynków na przylegających działkach.

Umożliwiono mieszkańcom Swarzewa uzupełnianie istniejącej zabudowy w geograficznym centrum wsi, w ścisłej zabudowie wiejskiej, obejmującej domy mieszkalne i budynki gospodarcze.

Na otwartych zbiornikach wodnych dopuszczono używania łodzi o napędzie elektrycznym o mocy do 5 KM. Moc silników elektrycznych do 5 KM uniemożliwi szybkie pływanie, co eliminuje mocne falowanie i związane z nim zagrożenia strefy litoralu jezior i strefy brzegowej (wymywanie roślinności ekotonowej, niszczenie tarlisk i ikry złożonej w pobliżu brzegu itp.).

W uchwale nie wprowadzono odstępstw od zakazów obowiązujących w Parku, wprowadzonych zapisami paragrafu 3 niniejszej uchwały, a wynikających wprost z art. 17 ust. 2,3 i 4 ww. ustawy o ochronie przyrody. Zgodnie z ww. przepisami ustawy zakazy, o których mowa w § 3 niniejszej uchwały nie dotyczą:

1)wykonywania zadań wynikających z planu ochrony;

2)wykonywania zadań na rzecz obronności kraju i bezpieczeństwa państwa;

3)prowadzenia akcji ratowniczej oraz działań związanych z bezpieczeństwem powszechnym;

4)realizacji inwestycji celu publicznego w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717z późn. zm.).

Zakaz, o którym mowa w:

§ 3 pkt1 uchwały nie dotyczy realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, dla których sporządzenie raportu o oddziaływaniu na środowisko nie jest obowiązkowe i przeprowadzona procedura oceny oddziaływania na środowisko wykazała brak niekorzystnego wpływu na przyrodę parku krajobrazowego;

§ 3 pkt 14 uchwały nie dotyczy statków jednostek ratowniczych, jednostek organizacyjnych właściciela wód lub urządzeń wodnych zlokalizowanych na wodach, inspektorów żeglugi śródlądowej, Państwowej i Społecznej Straży Rybackiej, promów w ciągu dróg publicznych, prowadzenia racjonalnej gospodarki rybackiej oraz wykonywania zadań z zakresu ochrony przyrody przez Służbę Parku Krajobrazowego.

Zakazy i ustalenia przyjęte niniejszą uchwała zachowują ciągłość zasad obowiązujących w dotychczasowych aktach prawnych regulujących funkcjonowanie parków krajobrazowych i są niezbędne do zachowania walorów przyrodniczych tych obszarów. Odstępstwa od zakazów pozwalają prowadzenie polityki zrównoważonego rozwoju w województwie pomorskim.

Zarządzenie Nr 10 Dyrektora Urzędu Morskiego w Gdyni z dnia 14 listopada 2012 r. w sprawie określenia obiektów, urządzeń i instalacji wchodzących w skład infrastruktury zapewniającej dostęp do portów innych niż porty o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej i przystani morskich. (Dz. Urzędowy Województwa Pomorskiego 2012.3960)

§ 9. W skład infrastruktury zapewniającej dostęp do portu Puck wchodzą:

1. Tor wodny o parametrach:

1) tor wodny do basenu rybackiego i jachtowego o długości 1,57 km, szerokości w dnie 30 m i głębokości technicznej 3,2 m,

2) przejście Głębinka o głębokości technicznej 3,5 m.

2. Stałe znaki nawigacyjne:

1) światło wejściowe zielone,

2) światło wejściowe czerwone,

3) stawa nabieżnikowa górna Puck – Reda,

4) stawa nabieżnikowa dolna Puck – Reda,

5) światło sektorowe „Rewa”.

3. Pływające znaki nawigacyjne wraz z przejściem Głębinka – pławy świetlne i nieświetlne – 15 szt.

4. Urządzenia i instalacje – systemy zasilania energetycznego świateł nawigacyjnych wraz z liniami kablowymi

§ 12. W skład infrastruktury zapewniającej dostęp do przystani morskiej Kuźnica wchodzą:

1. Tor wodny o parametrach:

1) długość 1,75 km do dolnej stawy nabieżnika,

2) szerokość w dnie 30 m,

3) głębokość techniczna 3,5 m.

2. Stałe znaki nawigacyjne:

1) światło wejściowe zielone,

2) światło wejściowe czerwone,

3) stawa nabieżnikowa górna,

4) stawa nabieżnikowa dolna.

3. Falochrony zewnętrzne:

1) falochron Wschodni – 110 m,

2) falochron Południowy – 186 m.

4. Pływające znaki nawigacyjne – pławy świetlne i nieświetlne – 5 szt.

5. Urządzenia i instalacje – systemy zasilania energetycznego świateł nawigacyjnych wraz z liniami kablowymi.

Dla SSI wybrał – ACR