Za zgodą Jerzego Kulińskiego.
Drodzy Czytelnicy – albo ustawa o uwolnieniu niektórych zawodów jest ważna, albo nie.
Bo to teraz jest tak jak z przysłowiowym byciem lub nie byciem w ciąży.
W mojej subiektywnej ocenie najważniejszą kwestią jest konsekwencja.
Mam nadzieję, że i ISSA Poland też jest tego zdania.
Czytajcie dokładnie wniosek SAJ, który specjalnie dla Was pozyskałem.
Żyjcie wiecznie !
Don Jorge
Pan Andrzej Biernat
Minister Sportu i Turystyki
Ul. Senatorska 14
00-832 Warszawa
Pani Dorota Pyć
Podsekretarz Stanu
W Ministerstwie Infrastruktury i Rozwoju
Ul. Chałubińskiego 4/6
00-928 Warszawa
Szanowni Państwo!
Rada Armatorska Stowarzyszenia Armatorów Jachtowych zwraca się z wnioskiem o niezwłoczną nowelizację Rozporządzenia Ministra Sportu i Turystyki oraz Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 22 maja 2013 r. w sprawie szczegółowych warunków uzyskiwania upoważnienia do przeprowadzania egzaminu potwierdzającego posiadanie odpowiedniej wiedzy i umiejętności z zakresu żeglarstwa oraz warunków kadrowych i organizacyjnych koniecznych do przeprowadzania tego egzaminu (Dz. U.. z dnia 24 maja 2013 r. poz. 602), zwanego dalej w piśmie Rozporządzeniem.
Wnioskujemy wykreślenie z Rozporządzenia treści § 3 ustęp 1 pkt. 2 – w całości.
Uzasadnienie:
W § 3 ustęp 1 pkt. 2.Rozporządzeniaukonstytuowany jest jeden z wielu wymogów stawianych osobom, które uprawnione są do przeprowadzania egzaminów potwierdzających posiadanie odpowiedniej wiedzy i umiejętności z zakresu żeglarstwa.
Punkt 2, którego wykreślenie postulujemy brzmi:
§ 3. Ust. 1.
…..
2) posiada tytuł zawodowy trenera lub instruktora sportu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. Nr 127, Poz. 857, z późn. zm.) lub jest instruktorem właściwego polskiego związku sportowego;
Konieczność wykreślenia § 3 ustęp 1 pkt. 2 motywujemy zasadniczą zmianą przepisów, dotyczących tytułów zawodowych w sporcie oraz zasadniczą zmianą sytuacji prawnej osób, które są tzw. „instruktorami właściwych polskich związków sportowych”. W dniu 24 sierpnia 2013 weszła w życie ustawa z dnia 13 czerwca 2013 r. o zmianie ustaw regulujących wykonywanie niektórych zawodów (Dz. U.. z dnia 23 lipca 2013 r. Poz. 829), zwana dalej w piśmie ustawą o uwolnieniu zawodów. Wprowadza ona dwie istotne z punktu widzenia postulowanej nowelizacji zmiany stanu prawnego:
1. Art. 25 ustawy o uwolnieniu zawodów wprowadza nowe brzmienie Art. 41 ustawy o sporcie (Dz. U. Nr 127, poz. 857, z późn. zm.) w zakresie nabywania i dokumentowania tytułów zawodowych trenera lub instruktora sportu. Obecnie nabywanie tytułów zawodowych w sporcie reguluje wyłącznie treść ustępu 3 art. 41 ustawy o sporcie, który przytaczamy w aktualnym brzmieniu:
Art. 41 ust 3. Trenerem lub instruktorem sportu w sportach, w których działają polskie związki sportowe, może być osoba, która:
1) ukończyła 18 lat;
2) posiada co najmniej wykształcenie średnie;
3) posiada wiedzę, doświadczenie i umiejętności niezbędne do wykonywania zadań trenera lub instruktora sportu;
4) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo, o którym mowa w art. 46–50, lub określone w rozdziale XIX, XXIII, z wyjątkiem art. 192 i art. 193, rozdziale XXV i XXVI ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.).
Z dniem wejścia w życie ustawy o uwolnieniu zawodów uchylone zostało również Rozporządzenie Ministra Sportu i Turystyki z dnia 18 lutego 2011 r. w sprawie szczegółowych warunków uzyskiwania kwalifikacji zawodowych w sporcie(Dz. U. 44, poz. 233). Oznacza to, że w obecnym stanie prawnym nie jest wymagane ani możliwe potwierdzenie posiadania tytułu zawodowego trenera lub instruktora sportu żadnym dokumentem opisanym w prawie powszechnym.
Posiadanie tytułu zawodowego w sporcie nie wymaga spełnienia żadnych innych warunków, niż określone w art. 41 ust.3 ustawy o sporcie. Można zatem stwierdzić, że tytuł zawodowy w sporcie może posiadać obecnie każda osoba, która spełnia wymogi cytowane powyżej. Wymogi te są tożsame z wymogami stawianymi w punktach 1,3,4,5,6 i 7 w § 3 ust.1 omawianego Rozporządzenia..
Ta zmieniona od 24 sierpnia 2013 sytuacja prawna czyni obecny przepis § 3 ust.1 punkt 2 (którego wykreślenie postulujemy) omawianego Rozporządzenia całkowicie zbędnym – w zakresie wymogu posiadania tytułów zawodowych trenera lub instruktora sportu w rozumieniu ustawy o sporcie oraz w zakresie dokumentowania posiadania tych tytułów zawodowych.
2. Art 14 ust.3 ustawy o uwolnieniu zawodów uchyla całkowicie treść ustępu 13 w art. 37a ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 857, z późn. zm.).
Uchylenie ust. 13 w art. 37a ustawy o żegludze śródlądowej oznacza, że obecnie szkolenie w zakresie uprawiania turystyki wodnej mogą prowadzić osoby, których kwalifikacje nie są regulowane prawem powszechnym.. Ponadto nie istnieje obecnie podstawa prawna dla zatwierdzania przez Ministra Sportu i Turystyki programów szkoleń w zakresie turystyki wodnej – w tym programów szkoleń „instruktorskich”.
Tym samym posiadanie tytułu „instruktora właściwego polskiego związku sportowego” traci jakiekolwiek oparcie w prawie powszechnym. W obecnym stanie prawnym określenie „instruktor właściwego polskiego związku sportowego” nie występuje bowiem w żadnym akcie prawa powszechnego – poza omawianym przepisem § 3 ustęp 1 pkt. 2 Rozporządzenia, którego wykreślenie postulujemy.
Opisana nowa sytuacja prawna czyni ten przepis całkowicie zbędnym – w zakresie wymogu posiadania tytułu tzw. „instruktora właściwego polskiego związku sportowego”.
Pragniemy podkreślić, że w naszej ocenie liczne wymogi ustalone w pozostałych (sześciu) punktach § 3 ustępu 1 omawianego Rozporządzenia wypełniają z nawiązką wskazówki zawarte w ustawowej delegacji do wydania tego Rozporządzenia. Jesteśmy przekonani, że troska o bezpieczeństwo żeglugi oraz konieczność zapewnienia jednolitego sposobu prowadzenia egzaminu, nie mogą prowadzić do uzależniania egzaminatorów „podmiotów upoważnionych” (w rozumieniu art. 37a ust 8 i art. 37b ustawy o żegludze śródlądowej) od reguł wewnętrznych ustanawianych przez „właściwe związki sportowe” – bez jakiegokolwiek punktu odniesienia w prawie powszechnym.
Ten stan rzeczy jest sprzeczny nie tylko z literą prawa ale także z zasadami wolnej konkurencji. Niedopuszczalne jest wymaganie od egzaminatorów, którzy działają w ramach „podmiotów upoważnionych”, aby spełniali wymogi ustanawiane wyłącznie przez konkurencyjne wobec działalności tychże podmiotów „właściwe polskie związki sportowe”.
Proponowana nowelizacja nie podlega notyfikacji do UE, wpłynie pozytywnie na konkurencyjność gospodarki, nie spowoduje nowych wydatków budżetowych.
Wobec powyższego wnosimy jak na wstępie.
W razie konieczności złożenia przez nas dalszych wyjaśnień prosimy o kontakt mailowy na adres info@saj.org.pl
Z poważaniem
( – ) Andrzej Remiszewski
Prezes
Stowarzyszenia Armatorów Jachtowych
