Imponująca przystań w Kaszubskiej Stężycy

Szwajcaria Kaszubska, budzący się żeglarski raj

Wieś jest położona w sercu Pojezierza Kaszubskiego, między Jeziorem Raduńskim Górnym, a Jeziorem Stężyckim na terenie Kaszubskiego Parku Krajobrazowego. Przez Stężycę wiedzie szlak wodny „Kółko Raduńskie”oraz trasa drogi wojewódzkiej Nr 214. W XV wieku król Kazimierz Jagiellończyk ofiarował Stężycę Szlachecką radcy gdańskiemu Joachimowu von Becke za osiągnięcia podczas wojny trzynastoletniej. U schyłku XVI wieku ta część Stężycy była własnością Stanisława Kamińskiego. Następnie od roku 1648 należała do rodziny Łaszewskich, aż do roku 1764. Wówczas córka Michała Łaszewskiego, Regina, wyszła za mąż za Joachima Lewald-Jezierskiego – założyciela pierwszego banku w Stężycy. Do roku 1920 istniały dwie Stężyce: Szlachecka i Królewska (wcześniej Wielka i Mała). Granicę stanowiła Radunia – rzeka w centrum wioski łącząca Jezioro Stężyckiez Jeziorem Raduńskim Górnym. Stężyca Szlachecka znajdowała się na zachód od rzeki i była bardziej zaludniona od wschodniej części miejscowości.

Inwestycja zlokalizowana jest w Stężycy na wschodnim brzegu jeziora Raduńskiego Górnego. Zarówno pomosty przystani jak i cała promenada o łącznej długości ok. 600mb to konstrukcja stalowo-drewniana posadowiona na stalowych palach wyposażona na całej długości w oświetlenie. Tor podejściowy do basenu jachtowego wiedzie od północy wzdłuż brzegu; trzeba uważać na dopychający do brzegu wiatr zachodni. Głębokości toru, basenu oraz pomostu dla łodzi i kajaków jak na warunki śródlądowe są bardzo dobre i wynoszą od 2m do 4m. Bezpośredni dostęp kołowy jak i pieszy do mariny jest od ulicy Kartuskiej (wjazd obok posterunku Policji). Dotrzeć do przystani można również pieszo z centrum miejscowości wspomnianą wcześniej promenadą od ulicy Jana III Sobieskiego .

Część żeglarska podzielona jest na dwie części. Główna, w części północnej stanowiąca zwieńczenie całej promenady z basenem jachtowym przeznaczona dla jachtów i żaglówek oraz dodatkowa położona w połowie długości całej promenady, poza basenem jachtowym, dla łodzi i kajaków wraz z przepławką na brzeg. Obie części dla zwiększenia wykorzystania przestrzeni cumowniczej posiadają dodatkowo pomosty pływające z tzw. Y bomami. Pomosty w marinie wyposażone są dodatkowo w dwa punkty elektryczne i wodne oraz jeden punkt odbioru ścieków. Część żeglarska posiada niezbędne zaplecze lądowe z infrastrukturą w postaci bosmanatu połączonego z salą szkoleniowo-rekreacyjną, węzłem sanitarnym z toaletami i prysznicami, slipem oraz przestrzenią rekreacyjną na zewnątrz z miejscem na ognisko. Jeszcze nie ma części magazynowej oraz hangarów, które mają dopiero powstać w trakcie dalszej rozbudowie. Żaglówki i jachty gminne zakupione przy wykorzystaniu środków unijnych na potrzeby Stężyckiej Akademii Żeglarskiej są zimowane na razie w miejscowym zakładzie komunalnym. Wygospodarowano również miejsca campingowe z dostępem do elektryczności. . Całość posiada udogodnienia dla osób niepełnosprawnych, chociaż są miejsca które wymagają niezbędnych korekt i dopracowania (liczne stopnie zarówno w części lądowej jak i na pomostach). 

W samej miejscowości znajduje się podstawowa infrastruktura w postaci supermarketu Biedronka, sklepów spożywczych, poczty, nowoczesnego ośrodka zdrowia, dwóch aptek oraz kompleksu sportowego Orlik.

Jednym z głównych założeń podczas planowania mariny było stworzenie miejsc cumowniczych nie tylko dla jednostek gminnych, czy też przybyłych z zewnątrz na krótkie postoje ale także jako baza cumownicza dla jednostek prywatnych armatorów służąca długim postojom a także zimowaniu tych jednostek.

Szwajcaria Kaszubska staje się coraz większą przeciwwagą dla obleganych i powoli zadeptywanych Mazur. Powstające z roku na rok nowe infrastrukturalne inwestycje turystyczne, bliskość Trójmiasta i samego morza czynią ten obszar coraz bardziej atrakcyjnym.

Marco Kuliński

www.kulinski.navsim.pl