Nawigator Andrew Cape chodzi po pokładzie rozczochrany i wykończony, Rozgląda się i podaje pozycję drużyny Brunel. Spadające wartości przyprawiają o ból głowy.
„oni mają wiatr o sile co najmniej 8 węzłów.”
To prawda – zespoły Dongfeng i Abu Dhabi wysunęły się dziś rano na prowadzenie, zostawiając w tyle strefę konwergencji i… resztę floty.
Szczęśliwy traf chciał, że natrafili na wschodni wiatr, dzięki któremu nabrali prędkości. Płyną teraz obok siebie.
„Wydaje mi się, że te dwa jachty się przyciągają.” – śmieje się Erwan Israel, który pełni rolę nawigatora w chińskiej drużynie, gdzie zastąpił Pascala Bidégorry’ego. – „Są po zawietrznej, niecałą milę od nas. Dogoniliśmy ich dzisiaj i jestem pewien, że aż do Auckland będziemy trzymać się blisko siebie. To zabawne, ponieważ codziennie, począwszy od startu, jakiś jacht był blisko nas. Jeden z nich widzieliśmy częściej, niż inne… to właśnie Abu Dhabi.”
Do Auckland zostało 1000 mil, czyli jakieś 4 dni żeglugi, więc oba zespoły mają o co walczyć. Team Mapfre trzyma się na miejscu trzecim, 20 mil na wschód od obu liderów. Alvimedica, Brunel i SCA znajdują się od 40 do 60 mil w tyle.
Jednak to nie koniec. Jest jeszcze cień nadziei dla jachtów na tyłach floty – wokół Nowej Kaledonii rozwija się strefa aktywności tropikalnych burz, która może zmienić układ sił.
„To trochę stresujące, bo pogoda jest raczej trudna.” – wzdycha Jean-Luc Nélias, nawigator Mapfre. – „Jesteśmy bardzo blisko układu niskiego ciśnienia, wiatr jest bardzo zmienny, a na drodze do Auckland są miejsca, gdzie bryza jest bardzo słaba. To trudne, ale mamy dobrą pozycję.”
Jak na prawdziwego Francuza przystało, Jean-Luc zaczyna filozofować: „Czujemy się tak, jakbyśmy opuścili Sanya bardzo dawno temu. To specyficzne uczucie (…). Każdej godziny robimy, co w naszej mocy, żeby utrzymać się przy życiu podczas tego wyścigu.”
Zdjęcia: Sam Greenfield, Francisco Vignale, Matt Knighton, Stefan Coppers, Amory Ross, Anna-Lena Elled
Tłum. i oprac. Izabela Kaleta
Źródło: www.volvooceanrace.com
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
