O 19.27 jacht przekroczył linię mety. W 2005 roku Wild Oats XI zdobył potrójną koronę: jachtu, który jako pierwszy przekroczył linię mety, całkowitej wygranej i rekordu wyścigu. Richards i jego załoga ukończyli wyścig w 2 dni, 6 godzin, 7 minut i 27 sekund. Sprostali zadaniu i pokonali łodzie, które najbardziej zagrażały ich zwycięstwu: Perpetual LOYAL, Rangamuffin 100, Giacomo, Black Jack, Beau Geste i Wild Thing.
O 17.15 Wild Oats XI pokonał zatokę ze średnią prędkością 12-17 węzłów, zostawiając Perpetual LOYAL w tyle. Bell trafił na wiatr 28 węzłów wzdłuż wybrzeża Tasmanii, ale było już za późno, by nadrobić braki. Bogowie wiatru ponownie uśmiechnęli się do Riechardsa, zapewniając wystarczająco dużo wiatru na rzece Drawent, co pozwoliło utrzymać dobra prędkość 9-11 węzłów. Czekający w doku właściciel, Bob Oatley, powiedział: „Rico, Alleluja, Alleluja! To był bardzo trudny wyścig. Straciliśmy prowadzenie pierwszej nocy, ale potem udało się je odzyskać. Jacht czeka świetlana przyszłość i kolejne zwycięstwa.”
Faktycznie, zwycięstwo Wild Oats XI wisiało na włosku po pierwszej nocy, kiedy na prowadzenie wysunął się Perpetual LOYAL. Ale jak to bywa w walce o Puchar Tattersalla, kapitanowie nie dają za wygraną nawet po porażce, więc w końcu udało się odzyskać pałeczkę lidera, a nawet całkiem sporo (w pewnym momencie o 40 mil) wyprzedzić Bell’a i jego załogę. Na trzecim miejscu, ok. 4 mil za Perpetual LOYAL, trzymał się Ragamuffin 100.
Na podium raczej zaskoczenia nie będzie, sądząc po rankingu. Na drugim miejscu znajdzie się Perpetual LOYAL, na trzecim Ragamuffin 100. Znajdują się najbliżej mety, a jachty dzieli od siebie 12 mil. Ciekawa wlaka może rozegrac się między Beau Geste (na czwartym) i Giacomo (na piątym). Na ta chwilę Beau Geste wyprzedza Giacomo o niecałą milę.
Wichury i silny wiatr mogą się utrzymać w przypadku dużych obszarów toru wyścigowego.
Nawigator Adrienne Cahalan wczoraj godzinami kreśliła, gdzie najlepiej umieścić Reichel / Pugh 55 Wedgetail przy dzisiejszych zmieniających się warunkach.
„Dziś planujemy nasze podejście do Tasmanii i ustawienie się tak, aby załapać jak najwięcej silnych północnych wiatrów, zanim będziemy w dobrej pozycji, aby przechwycić wiatry zachodnie, kiedy nadejdzie wieczorny front.” – powiedziała. – „Wspaniale jest tu żeglować: 18 węzłów wiatru pod spinakerem i czyste niebo. Dzisiejszej nocy flota jest w zasięgu ręki!”
Jennifer Wells, nawigator Wild Rose, powiedziała: „Niektórzy z załogi relaksują się na pokładzie, a niektórzy śpią, bo gdy natrafimy na zmierzający w naszym kierunku front, będziemy potrzebować sprawnej i wypoczętej załogi, żeby sobie z tym frontem poradzić.”
Zdjęcia: Carlo Borlenghi
Źródło: www.rolexsydenyhobart.com
