Charles Vane był z pewnością jednym z najzdolniejszych kapitanów wśród piratów. Dzięki swoim umiejętnościom nawigacyjnym i bojowym splądrował liczne statki. Posiadał jednak wadę: często nie potrafił dogadać się z załogą, co w końcu doprowadziło do jego upadku i zakończenia kariery.
Kariera piracka Charlesa Vane
Vane, Anglik z pochodzenia, rozpoczął swoją karierę pirata w 1716 roku, kiedy został członkiem załogi pod dowództwem Henry’ego Jenningsa. Jennings, podobnie jak wielu innych piratów, napadał na statki oraz obozy ocalałych z zatopionych hiszpańskich galeonów na wschodnim wybrzeżu Florydy.
4441_
W 1718 roku, tuż przed tym, zanim Jennings przyjął amnestię od nowego gubernatora New Providence, Woodesa Rogersa, Vane został kapitanem i kontynuował piracki proceder na własną rękę. Kapitan Charles Vane szybko popadł w niesławę, ponieważ zdobył wiele statków, torturował i zamordował wielu ludzi.
Był jednym z niewielu odważnych piratów, którzy nie zaakceptowali królewskiego przebaczenia. Kiedy Rogers przybył w okolice swego gubernatorstwa na statku „Delicia”, w towarzystwie dwóch okrętów wojennych „Rose” i „Milford”, Vane podpalił jeden z niedawno zdobytych francuskich statków i ustawił jego kurs wprost na statki Rogersa. Podczas gdy statki starały się uniknąć zderzenia z płonącą jednostką, Vane odpłynął śmiejąc się do rozpuku. Oddał nawet kilka strzałów, co było wyraźnym sygnałem, ze nie zamierza skorzystać z amnestii. Sprowokowany Rogers wysłał w pościg za Vanem byłego pirata – Bejnamina Hornigolda. Udało mu się złapać wielu piratów, ale Charles Vane pozostawał nieuchwytny.
Podczas rejsu do Karoliny, kapitan Vane zdobył duży okręt wojenny, którego używał jako drugiego statku i wypromował swego kwatermistrza Yeatesa na jego kapitana. Wspólnie splądrowali z dziecinną łatwością wiele statków. Ich największym łupem był statek przewożący niewolników, brygantyna z Afryki z 90 czarnymi niewolnikami na pokładzie.
Polowanie na kapitana Vane
Ponieważ ataki piratów stały się plagą, Spootswood, gubernator Karoliny Południowej, zatrudnił wielu łowców piratów, aby pojmali kłopotliwych rzezimieszków. Jednym z nich był słynny pułkownik William Rhett, który chciał osobiście pojmać Charlesa Vane’a. Podczas pościgu Rhett napotkał statek splądrowany przez Vane’a. Według informacji udzielonych przez załogę okradzionego statku, piraci udali się na południe, co okazało się kłamstwem – załoga kapitana Vane’a podała więźniom nieprawdziwe informacje. Kierując się na północ Vane po raz kolejny uniknął zasadzki. Pułkownik Rhett uratował swoją reputacje poprzez pojmanie innego pirata, Stede’a Bonneta.
Kapitan Vane nie traktował dobrze swoich pobratymców i chociaż Yeates był jego zastępcą, postanowił opuścić załogę Vane’a właśnie przez wzgląd na złe traktowanie. Pewnej nocy Yeates i jego zwolennicy wsiedli na jeden ze statków Vane’a, zabrali część łupów, wszystkich 90 niewolników i uciekli.
Pirat jednak nadal pływał w okolicach Karoliny. Vane z zasady unikał dobrze strzeżonych i uzbrojonych statków, co budziło coraz większe niezadowolenie pośród załogi. We wrześniu 1718 roku kapitan spotkał swego dobrego przyjaciela – Czarnobrodego. Razem świętowali spotkanie urządzając tygodniową popijawę. Nawet okoliczny handlowcy i kobiety dołączyli na tę okoliczność do ich grona. Po długiej imprezie, która zakończyła się pod koniec października, Vane skierował się do Nowego Jorku, gdzie splądrował kilka statków i postanowił wrócić do Karoliny, gdzie zamierzał sprzedać skradziony towar.
Upadek pirackiej kariery Charlesa Vane’a
Upadek Charlesa Vane’a rozpoczął się w marcu. Podczas jednej z akcji między Kubą i Hispaniolą, wraz z załogą zaatakował statek spodziewając się, że trafi na niewielki opór. Okazało się, że był to potężny francuski okręt wojenny i po kilku podejściach Vane uciekł z pola bitwy. Następnego dnia jego załoga, pod dowództwem Jacka Rackhama, oskarżyła Vane’a o tchórzostwo. Rackham przejął dowodzenie na statku, a Vane’a pozostawiono na małym przechwyconym slupie w towarzystwie kilku lojalnych piratów.
Sprytny i zdolny Vane szybko zdobył kilka małych statków i odbudował flotę piracką. Gdy jednak był w Zatoce Hondurasu, huragan zniszczył owe statki. Prawie cała załoga utonęła. Vane i drugi ocalały przeżyli jakoś na małej wyspie rybaka. Czekali na jakikolwiek statek, który wybawi ich z opresji. Niestety, „wybawcą” okazał się być dawny pirat, kapitan Holford, który doskonale znał Vane’a. Uwięził go więc i wydał władzom w Port Rogal. Vane został osądzony, uznany za winnego i powieszony w marcu 1721 roku.
Tłum. Izabela Kaleta
Źródło: http://www.thewayofthepirates.com
Słynni piraci: Bartholomew Roberts
Słynni piraci: Benjamin Hornigold
Słynni piraci: Edward Teach – Czarnobrody
Słynni piraci: Calico Jack Rackham
Słynni piraci: Christopher Mygns
