Początek drugiej edycji wyścigu rozpoczął się w Barcelonie 31 grudnia 2010 r.
Na liii startu stanęło 14 jachtów z 28 kapitanami, reprezentującymi z o 8 różnych krajów: Hiszpanię (12), Francję (10), Niemcy (1), Stany Zjednoczone (1) Holandię (1), Nową Zelandię (1), Wielką Brytanię (1) i Szwajcarię (1).
W tej edycji pojawił się Jean-Pierre Dick, laureat pierwszej edycji wyścigu; Michel Desjoyeaux, jedyny kapitan, który dwukrotnie wygrał solowe regaty non-stop, dookoła świata oraz inne znane nazwisko, takie jak Loick Peyron, Dee Caffari (jedyna kobieta, która przepłynęła świat solo, non-stop w obu kierunki), Jean Le Cam i Dominique Wavre.
Francuz Jean-Pierre Dick umieścić swoje nazwisko w podręcznikach do historii, broniąc tytułu mistrza BWR, choć tym razem zrobił to w duecie z Loickiem Peyronem na Virbac Paprec 3.
Druga edycja Barcelona World Race została również zapamiętana jako najlepszy wyścig dookoła świata w historii hiszpańskiego żeglarstwa. Flota hiszpańskich kapitanów była objawieniem, szturmem wbijając się na podium i zajmując czołowe miejsca w wyścigu.
Podwójni medaliści olimpijscy, Iker Martinez i Xabi Fernandez, ukończyli na drugim miejscu, tuż za Dickiem i Peyronem w ten sposób umacniając swoje pozycje wśród mistrzów oceanicznego żeglarstwa. Na podium dołączyli do nich Pachi Rivero i Tono Piris.
Za nimi wyścig ukończyli Alex Pella i Pepe Ribes, następnie Anna Corbella, która stała się pierwszą hiszpańską kobietą, która popłynęła dookoła świata non-stop i pierwszą Hiszpanką, która opłynęła trzy przylądki (Good Hope. Leeuwin i Horn).
.webp)
Podsumowanie Barcelona World Race 2010/2011
31 grudnia 2010 roku, o godz. 13.00, flota przecięła linię startu żegnana przez 450 łodzi wypełnionych widzami. Tysiące ludzi na wodzie, jeszcze więcej tysięcy na lądzie wzięło udział w tym wielkim wydarzeniu żeglarskim.
Morze Śródziemne nie wybacza żadnych błędów. Kiedy Hugo Boss, ostatni jacht we flocie, przeszedł przez Cieśninę Gibraltarską, lider regat, Virbac Paprec 3, zostawił cieśninę już 330 mil za sobą.
Pierwszy etap był powolny antycyklon na Azorach był usytuowany niższej, niż zwykle. Virbac Paprec 3 i Foncia były pierwszymi jachtami, które załapały się na północno-wschodnie pasaty, podczas gdy flota znacznie się rozproszyła.
Na Wyspach Zielonego Przylądka regaty zakończyli Jean Le Cam i Bruno García, kiedy President straci maszt.
Flota IMOCA lat 60. dotarła do strefy równika stosunkowo szybko, a zarówno Foncia i Virbac Paprec 3 zrobiły postój w brazylijskim porcie Recife celem naprawy, ale tylko na kilka godzin. Wróciły do wyścigu w spektakularnym sprintem na metę, z prędkością 25 do 30 węzłów wiatru północno-wschodniego, który zakończył się 22 stycznia, kiedy Virbac Paprec 3 pobił rekord dobowej prędkości na 60-cio stopowym jednokadłubowcu: 506,33 mil (średnio 21,1 węzła).
Na granicy z Oceanu Indyjskiego Foncia stracił maszt i został zmuszony do wycofania się z wyścigu, przekazując drugie miejsce hiszpańskiemu jachtowi Mapfre, który znajdował się około 540 mil za lidera floty, Virbac Paprec 3.
Na Oceanie Indyjskim Mapfre zrobił niesamowite postępy w polowaniu na Virbac Paprec 3, który cieszył się niczym nie zagrożoną pozycją lidera. Jednak Iker Martinez i Xabi Fernández stracili, kiedy zatrzymali się celem naprawy uszkodzonego kawałka miecza, który ucierpiał w wyniku zderzenia z innym przedmiotem.
Virbac Paprec 3 zyskał już 780 mil przed Przylądkiem Leeuwin (największa przewaga w historii regat). Reszta floty wydawała się rozgrywać wyścigu wyścigi tylko między sobą. Neutrogena wyprzedził Mirabaud na Morzu Tasmańskim, a Hugo Boss gonił GAES Centros Auditivos na środku Oceanu Indyjskiego.
Dalej z tyłu, Central Lechera Asturiana, który zatrzymał się w Cape Twon w celu dokonania napraw, wyprzedził We Are Water, ale później złamał maszt na Morzu Tasmańskim i do Wellington dotarł holowany na platformie.
Cieśnina Cooka zamieszała w rankingu po raz kolejny. Liderzy wyścigu zrobili postój, by naprawić grot i wrócili do wyścigu, Mapfre był zaledwie 150 mil za nimi. Estrella Damm i Groupe Bel się również musieli zrobić pit-stopy, a ich miejsca w rankingu zostały przejęte przez Renault ZE, Mirabaud i Neutrogena.
Kolejnymi, którzy zatrzymali się w Wellington, były Forum Maritim Català, następnie Central Lechera Asturiana i We Are Water.
W pierwszej połowie Oceanu Spokojnego, Mapfre odzyskał sporo straconych mil do francuskiego jachtu, którego przewaga stopniała do 8,3 mil.
Cyklon Atu minął Renault ZE i uderzył w Groupe Bel i Estrella Damm. Następnie We Are Water natknął się na najgorszą burzę regat, 800 km od Przylądka Horn (Chile) i ich bom uległ uszkodzeniu. Central Lechera Asturiana wyruszył z Wellington 31 marca, 4700 mil za We Are Water, ale w wyniku uszkodzenia kadłuba zespół został zmuszony do wycofania się z wyścigu.
Podejście do Przylądka Horn było trudne dla wszystkich jachtów. Faworyci dotarli do Horn z przewagą mniej niż 70 mil nad Mapfre, ale Hiszpanie musieli zakotwiczyć w Isla Nueva ze względu na problemy z fałem i Virbac Paprec 3 uciekł im po raz kolejny. Renault ZE okrążył Horn na trzecim miejscu z Neutrogeną depczącym mu po piętach. Groupe Bel, na miejscu piątym, w związku z problemami z kilem ogłosił pit-stop w Ushuaia. Na samym końcu floty znalazł się We Are Water, jakieś 5700 mil od lidera. Walka o czwarte miejsce rozegrała się miedzy Estrella Damm i Neutrogena. Powrót do basenu Morza Śródziemnego był łatwy, ale męczący dla Virbac Paprec 3 i Mapfre, podczas gdy Renault ZE i Estrella Damm ucierpiały podczas straszliwej burzy, która nadeszła ze wchodu.
Oto ranking końcowy:
1. Virbac Paprec 3 – Jean-Pierre Dick i Loick Peyron: 93 dni, 22 godziny, 20 minut, 36 sekund;
2. Mapfre – Iker Martínez i Xabier Fernández: 94 dni, 21 godzin, 17 minut, 35 sekund;
3. Renault ZE – Pachi Rivero i Antonio Piris: 97 dni, 18 godzin, 47 minut, 36 sekund;
4. Est rella Damm – Alex Pella i Pepe Ribes: 98 dni, 20 godzin, 45 minut;
5. Neutrogena – Boris Herrmann i Ryan Breymaier: 100 dni, 3 godziny, 13 minut;
6. GAES Centros Auditivos – Dee Caffari i Anna Corbella: 102 dni, 19 godzin, 17 minut;
7. Hugo Boss – Vouter Werbraak i Andy Meiklejohn: 111 dni, 10 godzin, 49 minut;
- Fòrum Marítim Català – Gerard Marin i Ludovic Aglaor: 112 dni, 7 godzin, 17 minut;
9. We Are Water – Jaume Mumbrú i Cali Sanmarti: 132 dni, 4 godziny, 58 minut;
Z dalszego udziału w wyścigu zrezygnowali:
Président – Jean Le Cam i Bruno García; Foncia – Michel Desjoyeaux i François Gabart; Groupe Bel – Kito de Pavant i Sébastien Audigane; Mirabaud – Dominique Wavre i Michèle Paret; Central Lechera Asturiana – Juan Merediz i Fran Palacio.
Tłum. Izabela Kaleta
Źródło: www.barcelonaworldrace.com
