Tore

         Rejs a właściwie wyprawę rozpocząłem w środę 6 czerwca 2012 po południu, stałą trasą z Elbląga  do Górek Zachodnich.  Po pokonaniu wszystkich mostów i śluz w czwartek wieczorem zacumować w  Jacht Klubie im. Conrada. Niestety  niesprawność mostu zwodzonego w Przegalinie zmusiła mnie do lekkiego pochylenia masztu.  Następnego dnia rano ruszyłem,  drugi raz w życiu znalazłem się na otwartych wodach Bałtyku. Jacht „Mr.Orkan” przygotowany był na tip-top, wszystko grało jak w zegarku, u mnie też. Przez pierwsze mile musiałem się odnależć  w nowym „domu” przynajmniej na dwa miesiące. Płynę.  W planie rejsu portem wyjściowym miało być Władysławowo, ale z powodu zamknięcia stref przy Helu postanowiłem płynąć bezpośrednio na Gotlandię. Dzień  i noc minęła spokojnie, wiatr sprzyjający, trochę popadało. Na drugi dzień siła wiatru trochę osłabła, ale za to  wieczorem wzrosła i dochodziła do 5-6B, fala również i osiągnęła ok. 1,5 m wysokości.

Do małego portu w Vandburg  na południowo-wschodnim wybrzeżu dotarłem chwilę przed północą 9 czerwca,  licznik GPS pokazał przepłynięte 169 Mm. W porcie pusto, tylko jeden jacht pod niemiecką banderą. W niedzielę popłynąłem do Herrvik  również pusto,   by w poniedziałek 11 czerwca ruszyć do Gotska Sandon. Gotska Sandon rezerwat przyrody, nocleg możliwy tylko na kotwicy. Do północno-zachodniego krańca wyspy dotarłem o 0305 pokonując ostatnie 12 mil na silniku z powodu braku wiatru. Krótki sen na kotwicy i o godz. 1010 ruszyłem dalej  lecz po przepłynięciu ok. 7 mil wiatr ucichł, morze zrobiło się płaskie jak lustro i na dodatek od rufy nadciągnęła powoli mgła,  obrazek jak z amerykańskiego horroru. Nie było wyjścia tylko wracać, jeszcze na dodatek w oddali  słychać było syrenę przepływającego statku.  I tak z braku wiatru i mgły kiwałem się przy wyspie na martwej fali jeszcze prawie dwie doby, by w czwartek 14 czerwca ruszyć w kierunku Morza Alandzkiego. Po dwudziestu czterech godzinach spokojnego żeglugi i po przepłynięciu 112 Mm. dotarłem do mariny Simpnas  nad M.Alandzkim (N 59.52,2 E019.04,6). W przysrani również pusto, parę tubylczych jachtów, motorówek i kilka małych kutrów, właściwie kuterków do wypraw wędkarskich. Opłata za postój 50 koron płatne Caffe-barze. Następnego dnia 16 czerwca  rano ruszam na Morze Botnickie, po minięciu latarni Understen prawą iGrundkallen lewą burtą obrałem kurs na wyspę Storjungfrun (N61.10,0 E017.20,0) i po przebyciu 141 Mm. dotarłem o 1415, 17 czerwca do małej mariny na wyspie, jest ciasno. Opłata 40 koron wrzucana do urny, w kopercie z datą, nazwą jachtu i z jakiego miasta lub kraju jacht pochodzi,  jak na wyborach- samoobsługa. Jak na razie pogoda dopisuje, jest słonecznie ale dość chłodno, dobrze że nie pada. 18 czerwca w słoneczny dzień   płynę do wcześniej wybranej mariny w Mellanfjarden (N61.57,4 E017.20,4). Mała miejscowość typowo turystyczna, opłata również do urny 130 koron, robię skromne zakupy w sklepiku, uzupełniam wodę. Niestety po zapoznaniu się z prognozą pogody muszę  zostać na jeszcze jedną noc, zapowiadany deszcz i wiatr 7-8 B. Dopiero 20 czerwca wypływam z Mellanfjarden. Przy wietrze 4-5 B  W-SW o godz.2330 docieram do małej zatoczki i letniskowego porciku Berghamn (N62.48,4 E018.13,8). Mały pomost na płytkiej wodzie nie pozwolił mi na zacumowanie, ale jest dość dużo miejsca na rzucenie kotwicy, i tak też uczyniłem.

               Noc spokojna prawie bezwietrzna, ale nad ranem wiatr wzrósł,a ja bez śniadania ruszyłem skoro świt bo o 0530, przygotuję coś do zjedzenia w trakcie płynięcia, przecież nie pierwszy i nie ostatni raz. Do następnego noclegu dotarłem wczesnym wieczorem na półwyspie Jarnas, do klubowej mariny w Jarnashamn (N63.26,3 E019.40,2). W Szwecji na sezon chyba za wcześnie bo i tu również pusto, tylko kilka tubylczych łódek. Po zacumowaniu podpłyną do mnie starszy pan pytając jaka to bandera, odpowiedziałem, że Polen  pomyślał i po chwili aaa, załapał. Chyba na tych wodach Polska bandera to rzadkość, przeważnie nasze jachty kierują się tranzytem do Kermi.  22 czerwca godz.0930 ruszam na wyspę Holmon  do mariny Farjehamn , do której wpływam o 2110. Z początku wiatr sprzyjał, ale ostatnie 6 mil musiałem płynąć na silniku. W marinie pełno jachtów, zacumowałem na ostatnim „ogryzku” pomostu i to uszkodzonego. O północy prawie wszyscy wdrapali się na pirs, już trochę podpici i wpatrywali się w horyzont, nie wiedziałem o co chodzi, aż póżniej dowiedziałem się, że co roku przypływają tu i obserwują zachód i wschód słońca w najkrótszy dzień w roku  przy okazji bawiąc się do rana.  Opłata  jak zwykle do urny 100 koron lub 10 euro, dużo przypływa  tu Finów.  23 czerwca wiatr N-NE  wypływam z mariny i niestety czeka mnie halsówka przy ok. 4B. ale idzie dość sprawnie. Do mariny wLovselehamn (N64.18,3 E021.15,0) dotarłem o 2305, zacumowałem na końcu starego i niezbyt sprawnego pomostu.Nie ma  żywego ducha. Rano 24 czerwca dopiero ok.1000  wypływam na otwarte morze i znowu halsówka, również idzie sprawnie. Wyprzedzają mnie dwa jachty idące pod wiatr na silniku z postawionym grotem- jak się ma diesla to czemu nie. Do mariny Bjuroklubb  (N64.28,7 E021.34,3)  dotarłem o 2000, marina a właściwie mini porcik znajduje się na terenie rezerwatu przyrody i pobyt tam jest darmowy, jest wc- drewniany wychodek ,bieżąca woda i nawet sauna z przygotowanym drewnem tylko trzeba sobie rozpalić.   Następnego dnia z Bjuroklubb ruszyłem do  Ronnskar  (N65.02,2 E021.33,4)  i znowu mini porcik  dobrze, że Asterek się zmieścił. Opłatę na jachty nie przewidziano, ale za motorówkę 50 koron, zapłaciłem  jak zwykle.

Z Ronnskar popłynąłem do Stenskar  (N65.08,1 E021.43,2), również rezerwat, bardzo przyjemne miejsce. Również jest sauna co prawda porąbanego drewna nie było, ale była siekiera.  27 czerwca ruszam też pod wiatr, ale nie idzie dobrze, wieje 5-6B a i fala daje się we znaki. Płynąc prawym halsem jest dobrze, ale lewym dostaję falę prosto w dziób. Postanowiłem schronić się w zatoczce wyspy Vargon (N65.15,0 E021.50,5). Dopływając do zatoczki zobaczyłem czerwoną boję do, której zacumowałem, stałem przy niej aż do 1620 następnego dnia, kiedy to zapowiadany w meteo wiatr zmienił się na S-SW.  Z Vargon płynąc z wiatrem w większości baksztagiem, spokojny odcinek, słonecznie, prawdziwie sielankowe pływanie jak na Mazurach. W nocy dopłynąłem do dogodnego miejsca na rzucenie kotwicy (N65.35,7 E022.29,6) , zakotwiczyłem o godz.0130. Morze bez żadnej nawet najmniejszej fali, cichutko i jasno, gazetę można czytać. Do celu zostało ok.60Mm. Jest 29 czerwca godz.0930 ruszam, wiatr S-SE, 4B okresami lekkie 5B. Płynę  między wyspami oznakowanym torem, póżniej wyznaczyłem skrót, którym popłynąłem przeciskając się wąskimi przejściami, aż znalazłem się na wodach Siknasfjarden a następnie Torefjarden. Płynąc już torem z daleka widać było tą żółtą boję, cel mojej wyprawy  ,cieszyłem się jak gówniarz z otrzymanego cukierka 🙂 . Do mariny w Tore  wpłynąłem  o godz.1425,  29 czerwca.  Już na spokojnie  podłączyłem się do prądu, i poszedłem do baru-recepcji opłacić pobyt na dwie doby (100 koron/doba)  . Pod wieczór przyszedł do mnie właściciel baru i zarazem bosman jak i zarządca pola kempingowego mówiąc coś o certyfikacie. Po chwili dogadaliśmy się, że mam się zgłosić  na drugi dzień o 1400 po jego odbiór.
No i przyszedł ten drugi dzień, od nocy leje jak z cebra, a ja jak obiecałem odebrałem certyfikat, póżniej zdecydowałem się pójść do Tore. Musiałem kupić coś świeżego do jedzenia zwłaszcza warzywa i owoce. W niedzielę  przestało padać, w południe zrobiłem dwa piesze kursy po benzynę razem trzydzieści litrów,  póżniej przegląd jachtu, uzupełnienie wody i ogólne porządki.

                                                                                                                                                                                .

                                                                                                                               

 

Poniedziałek 2 lipca szykuję się do wypłynięcia jeszcze piesza wycieczka do sklepu i pozostało mi tylko czekać na zapowiadaną zmianę kierunku wiatru na SW.  O 1610 start w drogę powrotną. Wiatr sprzyja, z początku wieje 4-5B ale pod wieczór 5-6B,  wracam tą samą drogą.  W wąskich przejściach gdzie trzeba iść ostrym bajdewindem lub pod wiatr roluję foka i  idę na silniku. W nocy wieje bez zmian i dopiero po południu 3 lipca  ucichł. Jak zwykle ok.11 mil płynę na silniku do Bjuroklubb. Dopływając do mini porciku widzę kilkanaście masztów jachtów, zastanawiałem się jak oni pomieścili się na tak małej przestrzeni, aaa…  przecież to lipiec- sezon urlopowy.  Ponieważ byłem przygotowany na taką ewentualność popłynąłem dalej na wcześniej zaznaczone na mapie miejsce na rzucenie kotwicy. Licznik GPS 105Mm.  Z Bjuroklubb płynę na  już wcześniej odwiedzoną wyspę Holmon, tym razem miejsce znalazłem bez problemu. 5 lipca  przy wietrze 4B z kierunku NE płynę z Holmon do Jarnashamn, też już odwiedzone. Z Jarnashamn 6 lipca wypłynąłem dopiero o 1120, brak wiatru, póżniej zaczął wiać ale z S, halsówka. Po przepłynięciu 26 mil zakotwiczyłem w zatoczce Bergofjarden (N63.14,3 E019.04,7), noc spokojna. Z Bergofjardenruszyłem o 1000 przy słabym wietrze z E, prędkość 2,5 – 3 węzłów. Około godziny 1600 chciałem zacumować w Ulvohamn (N63.01,3 E018.39,0), ale to typowo rozrywkowa marina (sezon) więc popłynąłem dalej. Po opuszczeniu przejścia między wyspami Ulvon ok. 1810 wiatr trochę wzrósł co pozwoliło mi spokojnie dopłynąć do mariny Bonhamn (N62.52,8 E018.27,0). Cumowanie w marinie, rufa do bojki lub kotwicy, dziób do pomostu. Opłata 130 koron z prądem, wszystko jest na miejscu. Do następnego etapu start 8 lipca o godz. 0950, wiatr N-NE z początku 5B póżniej 6 okresami 7B prosto w plecy, idę na samym foku ze spinakerbomem. Prędkość początkowo 5-6 kn. póżniej 6-8 kn. natomiast fala wzrasta z 1m do 1,5- 2m. Płynąc na wysokości wyspy Harnon widzę wychodzący zza niej jacht, który  płynie  ok. 1 mili za mną i bardzo powoli zbliża się. Płyniemy razem przez ok. 30 mil, jest to fiński jacht, po minięciu mnie skręcił z zatokę, a ja idę do mariny w Mellanfjarden do, której wpływam o 2230, przy okazji załapując się na ulewę. W Mellanfjarden przymusowo cumuję na trzy dni z powodu deszczu, dopiero 11 lipca mogę płynąć dalej. Niestety słaby wiatr i to czasami w dziób nie pozwolił na przepłynięcie jakiejś znacznej odległości, tylko 20Mm. Na noc rzuciłem kotwicę w małej zatoczce Holickviken (N61.38,4 E017.24,8).
12 lipca z Holickviken wypłynąłem o 1345 jak zaczęło wiać co prawda z S-SE ale na tyle, że halsówka dała dobre rezultaty, póżniej wiatr wzrósł do 5B i zmienił kierunek na SW-W. Do małej wysepki dotarłem o godz. 2215  gdzie tradycyjnie  rzuciłem kotwicę (N61.20,7 E017.19,1). Noc spokojna tylko ptaszyska miały coś do powiedzenia. Następnego dnia pogoda była niepewna ale ruszyłem dalej. Niestety po  ok. czterech godzinach żeglugi nadciągały od lądu granatowe chmury więc postanowiłem jak najszybciej dopłynąć do wyspyStorjungfrun. Na całe szczęście chmury poszły nad stałym lądem, a tu tylko lekko popadało. Zacumowałem na wyspie o 1310  chcę poczekać aż ciemne chmury przejdą, chmury przeszły a wiatr przyszedł. Pod wieczór i całą noc wiało nawet do dobrej siódemki. Rano 14 lipca wypływam i obieram kurs w kierunku M.Alandzkiego, co prawda wiatr południowy ale 4-5B, halsowanie idzie bardzo dobrze. Zamiast na M.Alandzkim znalazłem się na wodach zatoki Lovstaviken, dopływając do brzegu o godz.0115  rzuciłem kotwicę przy małej marinie Sikhjalma (N60.34,4 E017.48,6). Marina była nieoświetlona, a było ciemno to nawet nie próbowałem wejść. Z Sikhjalma 15 lipca popłynąłem w kierunku zatokiOregrundsgrepen dopływając do mariny Angskarsklubb  (N60.29,8 E018.04,0). Marina przyjemna wszystko jest, nawet bosman oferuje rower dla tych, którzy chcą zrobić zakupy w pobliskim kiosku-sklepiku oddalonym o ok 1 km.  Wybrałem się tam, ale pieszo, wąska droga asfaltowa prowadzi przez piękny las przypominający naszą Puszczę Białowieską, tylko z tą różnicą, że  tu są jeszcze wystające skały. Godzina 1000  16-go lipca płynę zatoką w  kierunku Oregrundu, wiatr od rufy, od czasu do czasu pokropi deszcz, ale bardzo mało. Mijam dużą marinę  prawą burtą, oraz przepuszczam prom . Płynę wąskim, oznakowanym torem wodnym aż do wyspy Singo  gdzie w małej zatoczce (N60.10,9 E018.47,5)  zagospodarowanej przez letników zauważyłem czerwoną boję do, której zacumowałem. Po spokojnej nocy o 0900 ruszam na M.Alandzkie, płynę lewym baksztagiem z prędkością 5-6 kn. ale po wpłynięciu w tor wodny przed wyspą Arholma, który między innymi prowadzi do Sztokholmu, siła wiatru zmalała. Płynąc 2,5-3 kn. omijam wyspy i wysepki archipelagu aż o godz.1905 zakotwiczyłem przy wysepce  (N59.41,6 E019.07,9),  skąd  było widać przepływające promy. Drugi dzień również pływanie między wyspami, ale tym razem halsując przy wietrz ok.4B.  Piękna pogoda,  mnóstwo jachtów podobnie jak na J. Mikołajskim i to w szczycie sezonu. Pod wieczór znowu rzucam kotwicę i też przy wysepce Vindelskar   (N59.31,4 E019.04,0). I tu niespodzianka, po kilkunastu minutach przypływa dwóch turystów i to na kajaku, rozstawiają namiot i rozpalają małe ognisko, też nocują. Jest 19 lipca godz. 1115 startuję, wiatr SE, 3-4B dobry wiatr, płynąc bajdewindem mogłem trochę nadrobić mil. Do następnej wyspy Hallskar  (N59.10,0 E018.49,7) przepłynąłem ok.41 mil. Płynąc między wysepkami szukałem miejsca a tam zlot jachtów, było ich ponad trzydzieści, część na kotwicy, część cumuje do skał. Następnego dnia o 1000  wychylam się zza zewnętrzne wysepki archipelagu, niestety słabo wieje, wracam ok 1 Mm gdzie na płytkiej wodzi rzucam kotwicę czekając na spodziewany wiatr. Około 1220 zaczęło wiać, ruszam idę lewym baksztagiem. Siła wiatru z minuty na minutę wzrasta osiągając 4-5B. super, kurs Gotska Sandon. Rzut kotwicą o 0115 i spać. O godz. 0710 start na Gotlandię,  wiatr 4-5B  wieje z W, wreszcie zacna prędkość a i kierunek super. Herrvik osiągnąłem o godz. 1920 po przepłynięciu 69 Mm. W marinie ciasno  nie było gdzie zacumować, znalazłem trochę miejsca przy małych łódkach, wystarczyło. Z Herrvik płynąłem niestety pod wiatr przy sile początkowo 5B, póżniej powoli wzrastał i osiągnął 6B , czasami dmuchnął słabą siódemką. Do mariny w Vandburg nie dopłynąłem, postanowiłem rzucić kotwicę w zatoce (N57.01,0 E018.21,2)  5 mil przed Vandburg. Niestety 23 lipca rano siła wiatru została bez zmian a nawet lekko wzrosła, sprawdziłem prognozy i skucha, będzie duło około dwie doby. Sprawdzam wiatromierzem a jak 6B w zatoce przy kierunku od lądu. Dopiero 24 lipca  o 1430 przy wietrze 5B do słabej szóstki i z kierunku SW ruszyłem w kierunku Gdańska. Początkowo jeszcze fala daje się we znaki, ale gdy póżnym wieczorem wiatr zelżał do słabej piątki  było już OK. Noc minęła spokojnie tylko płynące statki, a było ich sporo zmusiły mnie do bacznej uwagi. Około 0300 wiatr zmienił  „orientację polityczną” i zaczął wiać z SE póżniej z E, zmieniłem hals i teraz mogę płynąć prosto do Gdańska. W ciągu następnego dnia siła wiatru zmalała do 3-4B, a ja zrolowałem foka i postawiłem genuę i tak do nocy.  No i się stało ok. 0200 „wyłączyli” wiatr, pewnie dwudziesty stopień zasilania, pozostałe 14 mil zrobiłem na silniku i to do Władysławowa, gdzie ok. 0600 zgłosiłem wejście do portu. Na liczniku 161Mm. Pierwsze kroki po zacumowaniu zrobiłem do sklepu spragniony świeżych owoców i warzyw o chlebie, bułkach nie wspomnę, a i jakąś czekoladkę czy batonik też by się zjadło. Z Władysławowa do Górek Zachodnich już na luzaku przy słonecznej  pięknej pogodzie. Noc w Jacht Klubie im.Conrada. Dzień 28 lipca ruszam do ostatniego etapu, do Elbląga  gdzie cumuję w  HOW póżnym wieczorem. Ogółem przepłynąłem 2077 Mm w czasie 52 dni na luzie, prawdziwa turystyka.   Jeżeli chodzi o łódkę to od bornholmskiego rejsu do wyposażenia doszedł bukszpryt z forsztagiem do ewentualnego postawienia dziewiętnastometrowej genui lub foka sztormowego oraz zamiast jednego dwa achtersztagi, a z elektroniki to doszedł ploter Garmin 421S z mapą południowo-wschodniego wybrzeża Szwecji i odbiornik Navtex Target, oraz wiele innych pomocy w tym mapy papierowe