s/y SELMA EXPEDITIONS „ŚLADEM AMUNDSENA i PÓŁNOCNYCH WYPRAW POLARNYCH”

11.08.2015. Pożegnaliśmy się z otwartym Morzem Baffina i wpłynęliśmy w cieśninę Lancaster. To symboliczny początek Przejścia Północno-Zachodniego – North West Passage. Temp. od 4o do 7o C. Słońce świeci 23 godziny na dobę… Obecne na początku (u niektórych) choroby morskie – ustały. Duża ilość dziennego światła wyzwala dodatkową energię 🙂

12.08.2015 – Docieramy do pozycji 74°31′N 82°23′W. Devon Island. Zatoka Dundas Harbour. Odwiedzamy Dundas Harbour i tak samo nazwaną co zatoka opuszczoną osadę. Założona w 1924 rok, ale już w 1951 została ostatecznie porzucona. Lokalizacja gwarantowała doskonałą obserwację wejścia do cieśniny Lancaster. Osada i istniejący tam posterunek Królewskiej Kanadyjskiej Policji Konnej miał „porządkować kanadyjskie prawa do połowów wielorybów i innej aktywności”. Z drewnianych chat czasami korzystają niedźwiedzie i także myśliwi. Za osadą – znajduje się najdalej na północ położony cmentarz na świecie.

12-13.08.2015 – Płyniemy wzdłuż stopnia 74° 30. N., przy brzegach Wyspy Devon. Żeglujemy ok. 6 kn. (ok. 11 km/h), pomaga korzystny prąd dodający 25% do prędkości żaglowej. Przez 200 Mm (370 km) podziwiamy zwietrzałe klify gór z płaskimi wierzchołkami. Krajobraz bardziej pustynny niż arktyczny. W zatoczce Keraney Cove krótka wyprawa na ląd. Dalsze plany zakładają odwiedziny niedalekiej Beetchey Island (74°43′N 091°51′W), ostatniego znanego miejsca zimowania dokładnie 100 lat temu (1845-1846) zaginionej wyprawy Franklina. Ale otrzymujemy wiadomość od „routiera lodowego” Wojtka Wejera, analizującego dla nas komunikaty i dostępne mapy lodowe. „Otwiera się wolne od lodów dojście do Gjoa Haven, ale musicie się śpieszyć””. Ta wiadomość spowodowała błyskawiczną zmianę planów. Wszyscy na pokład. Na dalekiej Północy decyzji związanych z pogodą nie wolno odkładać, nie wiadomo, kiedy warunki dobre do żeglugi w lodach pojawią się ponownie. Kierujemy się w stronę Cieśniny Księcia Regenta (Prince Regent Inlet). Nasza pozycja: 74° 43.89′ N., dalej na północ raczej już nie popłyniemy. Dociera do nas kolejna wiadomość: jacht „Philos” płynący z zachodu – po zimowaniu w Gjoa Haven (gdzie i my planujemy krótki postój etapowy) pokonał już lody i już żegluje w naszą stronę. Niedaleko w Resolute Bay są także 3 inne jachty, które w najbliższym czasie też będą próbowały przejść NWP – tak jak my w jednym sezonie – od strony Atlantyku….

14.08.2015. Cieśnina Księcia Regenta (Prince Regent Inlet). Mijamy dwa pola rzadkiego paku – gruzu lodowego. Żeglujemy ok. 105 mil (ok. 195 km) z prędkością 4-5 węzłów (ok. 7-9 km/h) na samym przednim żaglu (kliwrze) – chcemy jak najszybciej dotrzeć do przesmyku Bellota (Bellsund) i dalej na Cieśninę Franklina (Franklin Strait). Ciśnienie spada. Lód się powoli zagęszcza, na horyzoncie widoczna linia paku lodowego. Płyniemy w wąskim korytarzu o szer. ok. 2 mil morskich (do 3,7 km.) wody wolnej od paku lodowego, między brzegiem Wyspy Somerset, a odepchniętym przez wiatr gruzem lodowym. Szukamy wejścia w Bellsund.

15.08.2015. 72°00′N 094°14′W; Zatoka Depot. Płd-wsch. kraniec wyspy Somerset, wchodnie wejście do Przesmyku Bellota.
Wcześnie rano – kotwica w zatoce Depot pod starą faktorią – Fort Ross założoną w 1937 roku przez Hudson Bay Company. Faktoria istniała tutaj tylko 11 lat, a ciężkie warunki pogodowe uczyniły jej działalność nieopłacalną. Jednak istniejące do tej pory stare budynki w dalszym ciągu służą jako okresowe schronienie lokalnym myśliwym i podróżnikom.

W zatoce spotkamy jacht s/y Aventura, skiper Jimmy Cornella. (twórca strony Noonsite.com z wiadomościami dla żeglarzy planujących lub realizujących podróż gdziekolwiek na świecie). Aventura płynie przez North West Passage już drugi raz – tym razem z zachodu na wschód. Czas nas goni – musimy płynąć dalej i przejść Bellsund w rytmie pływów i lepiej się nie spóźnić. Ten długi na 25 km i wąski na 2 km przesmyk oddziela kontynentalną Kanadę od wyspy Somerset i jest północną granicą kontynentu Ameryki Płn. Brzegi wznoszą się stromo na ok. 450 – 750 m.