Rejs dookoła Bieguna Północnego to dla żeglarzy arktycznych przepłyniecie łącznie dwóch szlaków wodnych: Przejścia Północno-Wschodniego i Przejścia Północno-Zachodniego, z których przebycie już tylko jednego, jest uważane za dużej klasy dokonanie żeglarskie.
Przejściem Północno-Wschodnim określa się drogę morską łącząca Europę z Pacyfikiem, prowadząca wzdłuż północnych brzegów Eurazji, przez Morze Barentsa, Karskie Wrota, Morze Karskie, Cieśninę Wilkickiego, Morze Łaptiewów, Morze Wschodnio-Syberyjskie, Morze Czuckockie do Cieśniny Beringa.
Próby przebycia tej drogi podejmowano od końca XV wieku, jednak udało się tego dokonać dopiero szwedzkiemu odkrywcy Adolfowi Nordenskiöldowi w latach 1878–79, który płynąc na statku „Vega” z Morza Białego do Cieśniny Beringa potrzebował to aż dwóch lat. W 1932 lodołamacz „Sibiriakow” przepłynął pierwszy Przejście Północno-Wschodnie podczas jednego sezonu nawigacyjnego, czym otworzył regularną żeglugę Północną Drogą Morską. Od połowy lat trzydziestych ubiegłego wieku radzieckie, a następnie rosyjskie, lodołamacze utrzymują trasę żeglowną przez cały rok.
Natomiast jako pierwszy do przepłynął Cieśninę Beringa rosyjski Kozak Siemion Dnieżniew, który płynąc na Morzu Czukockim, minął od południa wyspę Wrangla i opłynął Półwysep Czukocki, docierając do ujścia rzeki Anadyr. Było to w 1648 roku. Cieśnina została nazwana na cześć Vitusa Beringa, Duńczyka w służbie rosyjskiej, który w pierwszej połowie osiemnastego wieku udowodnił, że Azja i Ameryka nie mają połączenia lądowego.
Przejście Północno-Zachodnie to morska droga z Europy do wschodniej Azji, prowadząca przez Morze Arktyczne wzdłuż północnych wybrzeży Ameryki Północnej. Obejmuje blisko pięć tysięcy mil morskich i przebiega przez wciąż mało poznane, skute wiecznym lodem tereny położone za kołem podbiegunowym. Każda zatoka, cieśnina czy wyspa posiada swoją, często tragiczną, historię pierwszych zdobywców, którzy usiłowali przedrzeć się przez te trudnodostępne tereny. Pierwszym, który pokonał przejścia, lecz w kilku etapach, w latach 1903–1906 był Norweg Roald Amundsen na statku „Gjøa”.
Projekt rejsu wokół Bieguna Północnego – s/y Lady Diana
Jachty, które opłynęły biegun północny
a) W jednym sezonie:
Piotr I – kpt. Daniel Gawriłow (ros.) 2010 r.
Northern Passage – kpt. Thorleif Thorleifssen, (nor.) 2010 r.
b) W kilku sezonach:
Vagabond – Eric Brossier (fra.) 2002-2003
Dagmar Aaen – Arved Fuchs (niem.) 2002-2004
Scorpius – (rosyjski ale pod banderą Malty)
Apostol Andrey – 1998-1999 (NE) i 2002 (NW) (ros.) ???
Jachty, które przeszły oba Przejścia – NE i NW
Apostol Andrey – 1998-1999 (NE) i 2002 (NW) (ros.)
Vagabond – Eric Brossier 2002-2003 (fra.)
Dagmar Aaen– Arved Fuchs 2002-2004 (niem.)
Scorpius 2012 ? (ros., ale pod flagą Malty)
Polskie załogi jachtów na szlaku NW i NE Passage (30 osób? 32?)
Vagabond’eux – (fra) Janusz Kurbiel, Ludomir Mączka, Wojciech Jacobson (1985-1988) Wà E
Dagmar Aaen – (niem. )Henryk Wolski (1993 NWP EàW) (2002, NEP Wà E)
Stary – Dominik Bac, Jacek Wacławski, Sławomir Skalmierski, Tomasz Szewczyk, Konstanty Kulik, Agnieszka Strużyk ( NWP 2006 Eà W))
Nekton – Tadeusz Natanek, Anna Cieślińska, Daniel Nogas, Gerard Natanek, Kazimierz Maucy, Łukasz Natanek, Wiesław Natnek (NWP 2006 EàW))
Solanus – Bronisław Radliński, Witold Kantak, Roman Nowak, Monika Witkowska, Damian Chorązewicz (2010 EàW)
Anna (szw.) – Monika Witkowska, (kawalek NW Passage i NE Passage na trasie Tuktoyaktuk –W.Wrangla- Pewek- Providenya- Nome, 2011)
Marguerite – Janusz Kurbiel (kpt) (NWP 2012 EàW)
Katharsis II – Mariusz Koper + 6 osób (Hanuś, Michał, Tomek, Robert, Kuba, Wojtek) (NWP 2012 WàE)
Jonathan III – (Hol) Mirek i Ewa Cześnik – załoga na trasie Pond Inlet – Cambridge Bay (NWP 2012)
