Sześć lat bałtyckich zmagań
2012
Pierwszą Bitwę zorganizowano w roku 2012. Były to regaty nietypowe, ponieważ dwóch rywalizujących ze sobą kapitanów pokonywało różną trasę. 4 października Jacek Zieliński wystartował z Gdańska, a Krystian Szypka ze Świnoujścia. Obaj wystartowali o tej samej godzinie, obaj musieli okrążyć Gotlandię, pokonali liczne przeciwności pogodowe i po niecałych czterech dobach wyścigu non-stop równocześnie przecięli wspólną metę w Gdańsku.
Po co im to było? Krystian Szypka przygotowywał się do startu w transatlantyckich, klasycznych regatach samotników OSTAR. Warunkiem wpisania na listę startową jest pokonanie trasy, częściowo podobnej do tej, jaką trzeba pokonać na oceanie, nazywanej trasą kwalifikacyjną.
W Polsce nie było wówczas regat samotników, których trasa liczyłaby więcej niż 500 mil i posiadała maksymalnie dwa punkty zwrotne, jak wymagają tego przepisy Royal Western Yacht Club of England, organizatora OSTAR.
Tak więc dzięki pierwszej Bitwie Krystian Szypka uzyskał kwalifikację do OSTAR. 27 maja 2013 na jachcie Sunrise wystartował z brytyjskiego Plymouth do Newport w USA. Ukończył wyścig na 3 miejscu w najpopularniejszej klasie Jester, dedykując niełatwe zmagania z Atlantykiem zmarłej siatkarce, Małgorzacie Dydek. Po powrocie, jesienią 2013, zorganizował po raz drugi Bitwę o Gotland.
2013
Do udziału w drugiej edycji zgłosiło się kilku zawodników, ale wystartowało tylko dwóch. Na starcie miał również pojawić się znany z udziału w regatach Jester Azores Challenge 2012 polski żeglarz samotnik, Edward Zając. Niestety latem 2013 roku Edward zginął w trakcie rejsu. Organizatorzy postanowili uczcić zmarłego tragicznie przyjaciela organizując żeglarski memoriał jego imienia. Portem startu została Ustka, port macierzysty Edwarda. Metą, tak jak poprzednio, Gdańsk. Rywalizację wygrał Krystian Szypka (Polska Miedź – Delphia 40), drugie miejsce zajął Jacek Zieliński (Quick Livener).
Aby kontynuować coroczne wspomnienie postaci Edwarda Zająca, ustanowiono specjalną nagrodę jego imienia dla najwytrwalszego zawodnika. Ten, kto na mecie melduje się jako ostatni, otrzymuje za wytrwałość i konsekwencję nagrodę imienia człowieka, dla którego wytrwałość, odwaga i przeciwstawianie się żywiołom stanowiło chleb powszedni.
2014
Pierwotna formuła regat, pojedynek zachodu ze wschodem, była uciążliwa dla zawodników, dlatego od roku 2014 Bitwa ma wspólny start i metę w Gdańsku. W trzeciej edycji brało udział siedmiu zawodników, jeden wycofał się na trasie z powodów technicznych. Do mety dotarło sześć jachtów. Najszybszy w czasie przeliczonym okazał się Jacek Zieliński (Quick Livener), odbierając puchar Krystianowi.
2015
Czwarta Bitwa odbyła się w ustalonej rok wcześniej formule, czyli z Gdańska do Gdańska. Sponsorem strategicznym została firma Delphia Yachts, obchodząca w roku 2015 dwudziestopięciolecie istnienia. Od tego roku również portem startu i mety oraz siedzibą biura regat jest Marina Delphia w Górkach Zachodnich. Z gościnności mariny korzystają też rodziny zawodników oraz kibice, którzy mogą rozbić tam namioty oraz postawić samochody campingowe w oczekiwaniu na powrót żeglarzy.
Po raz pierwszy w historii w roku 2015 Bitwa musiała zostać wstrzymana na kilkanaście godzin z uwagi na silny sztorm po wschodniej stronie Gotlandii. Warunki stanowiły realne zagrożenie dla bezpieczeństwa samotników. Osłaniały ich dwa jachty asystujące, Delphia XII i Fujimo, pozostające w stałym kontakcie ze wszystkimi zawodnikami i zapewniające dostęp do wszystkich bieżących informacji oraz prognoz i ostrzeżeń.
Z 20 startujących jachtów, sklasyfikowano 16, w podziale na klasy. Zwycięzcami zostali: Jacek Zieliński (Quick Livener) w klasie ORC 1, Kuba Marjański (Busy Lizzy) w ORC 2, w klasie OPEN Krzysztof Fojucik (OFO), który pierwszy przeciął linię mety w czasie bezwzględnym.
Równocześnie z zawodnikami głównych klas Bitwy odbył się pierwszy na Bałtyku wyścig jachtów klasy Imoca 60 – Zbigniew Gutkowski zmierzył się z Tomaszem Siekierko. Wygrał „Gutek”, wyprzedzając Tomka o ponad pięć godzin.
2016
Po raz pierwszy Bitwa odbywała się przy zmiennej pogodzie. „Do tej pory wszystkie edycje były czysto siłowe: silny wiatr, duża fala, duże prędkości, na granicy wytrzymałości sprzętu i człowieka” – podsumował dyrektor regat Krystian Szypka: „W roku 2016 wygrywali taktycy, bo warunki były od flauty do 6°B, przy dużej zmienności kierunków wiatru. Trzeba było myśleć i dobrze rozkładać siły.”
Wystartowało 25 zawodników, podzielonych na dwie klasy, Open i ORC. Zmagania ukończyły 22 jachty. W klasie Open triumfował Jerzy Matuszak (Dancing Queen) a w ORC Mirosław Zemke (Hobart). Dwoje zawodników (Joanna Pajkowska i Maciej Muras) całą trasę sterowało ręcznie ze względu na problemy z autopilotami. Najdłużej na trasie przebywał jacht Double Scotch (5 dni 23 godziny) a jego kapitan, Tomasz Ładyko, zdobył nagrodę im. Edwarda Zająca za upór i wytrwałość w dążeniu do mety.
Andrzej Kopytko, startujący na jachcie True Delphia (Delphia 37 GT) oraz Maciej Muras na DELPHIA III (Delphia 40.3 ) uzyskali kwalifikację do regat OSTAR. Pierwszy z nich wystartował w tych klasycznych transatlantyckich regatach samotników w maju 2017, ale wycofał się z trasy z powodów technicznych. Drugi, pomimo kwalifikacji, nie wystartował z powodów finansowych.
W tych samych regatach, ale w formule dwuosobowej, TWOSTAR, brała również udział Joanna Pajkowska (z Uwe Rottgeringiem), odnosząc wspaniałe zwycięstwo i zajmując pierwsze miejsce na jachcie Rote 66.
2017
Rekord trasy, ustanowiony przez Krystiana Szypkę (Polska Miedź, Delphia 40) w 2013 roku wciąż pozostaje niepobity i wynosi 62 godziny 15 minut (2 doby 14 godzin i 15 minut), przy dystansie 531 mil i średniej prędkości 8,53 węzła.
Sponsorem strategicznym Bitwy o Gotland – Delphia Challenge 2017 – jest firma Delphia Yachts. Pozostali sponsorzy to: Teknos-Oliva, Raymarine, Work Service, Kompas. Organizatorzy regat: Ocean Team Sailing School oraz Maristo.pl.
.jpg)
