„Miranda”

0
2990

U wylotu ul. Chwaszczyńskiej w Gdyni można oglądać słynny jacht „Miranda”, na którym kapitan Zbigniew Puchalski brał udział w regatach OSTAR 72 oraz samotnie opłynął kulę ziemską.

obraz nr 1

Więcej informacji na temat żeglarza i jego jachtu można znaleźć TUTAJ. Zapraszamy również do obejrzenia krótkiego filmu „E-widokówka z Gdyni”, zrealizowanego przez red. Bohdana Sienkiewicza, który opowiada o „Mirandzie”.

Jacht MIRANDA został przetransportowany na teren firmy VBW Engineering w Gdyni przy ul. Chwaszczyńskiej i wyeksponowany po pedantycznym odrestaurowaniu. W dniu 19 lipca 2002 r. została podpisana umowa pomiędzy VBW Engineering i Muzeum Miasta Gdyni o przechowaniu i opiece nad jachtem MIRANDA do dnia oddania do użytku nowego budynku Muzeum, w którym jacht MIRANDA będzie stanowił stałą ekspozycję.

 Historia

Jacht żaglowy MIRANDA został zbudowany w 1935 roku w Gdyńskiej Stoczni Jachtowej na zamówienie Związku Wojskowych Klubów Morskich. Był on jednym z pierwszych jachtów zbudowanych wg planów Rasmussena z lat 30-tych. Jacht był używany przez bazę Marynarki Wojennej w Gdyni Oksywiu do celów szkoleniowo-rekreacyjnych na wodach Zatoki Gdańskiej. Tam też, na Oksywiu, przetrwał lata okupacji niemieckiej. Po wojnie został przekazany do Ośrodka Szkolenia Żeglarskiego Ligi Morskiej w Jastarni, który to ośrodek został włączony do organizacji paramilitarnej w roku 1953 o nazwie Liga Przyjaciół Żołnierza, następnie przekształconej w Ligę Obrony Kraju. Do organizacji LPŻ włączono najstarszy klub żeglarski „Gryf” (powstały w roku 1929 w Gdyni). W latach 1953-1960 powstały nowe kluby żeglarskie, m.in. YK „Kotwica” w 1958 r. oraz Yacht Klub Stoczni im. Komuny Paryskiej „Stal” w roku 1956. YK „Stal” otrzymał „w spadku” z Ośrodka Szkolenia Żeglarskiego w Jastarni jacht żaglowy klasy zatokowej, który po generalnym remoncie otrzymał nazwę ORKAN.

W roku 1968, po ostatnim sezonie żeglarskim jacht ORKAN został przeznaczony do kasacji. W roku 1969 Zarząd YK „Stal” postanawia przychylić się do wniosku kpt. Zbigniewa Puchalskiego i odstąpił jacht nieodpłatnie, jako jednostkę złomowaną.

W roku 1970 kadłub złomowanego jachtu ORKAN zostaje odrestaurowany oraz otrzymuje nowy, zmodyfikowany plan ożaglowania i takielunku wg projektu kpt. Z.Puchalskiego, zmieniony zostaje również kształt i profil płetwy sterowej.

obraz nr 2

W roku 1970 jacht zostaje zarejestrowany w Urzędzie Morskim w Gdyni, Polskim Rejestrze Statków oraz w Polskim Związku Żeglarskim pod nową nazwą MIRANDA, otrzymując Świadectwa Pomiarowe oraz Kartę Bezpieczeństwa i Orzeczenie Zdolności Żeglugowej „BEZ OGRANICZEŃ”.

Jacht „MIRANDA” dane techniczne:

Wymiary: wg świadectw pomiarowych PRS oraz Karty Bezpieczeństwa nr 3126 wydanej przez Urząd Morski w Gdyni 22.04.1976 r. Kadłub:

  • rok budowy – 1935 /jacht został odrestaurowany w roku 1970/
  • budowniczy – Stocznia Jachtowa w Gdyni, wg planów Rasmussen’a
  • konstrukcja – drewniany /wręgi dębowe, poszycie planka świerkowa, pokryte warstwą laminatu epoksydowanego z włóknem szklanym
  • wymiary: 
    długość- całkowita 11.920 mm
    długość- linii wodnej 9.100 mm
    szerokość- 2.490 mm
    wysokość- boczna 2.433 mm
    zanurzenie 1.790 mm
    wolna burta 643 mm
  • ciężar 6.500 kg (bez zaopatrzenia: żywność- , woda, paliwo…)
  • balast – ołowiany wagi 3000 kg plus płyta stalowa grubości 100 mm pomiędzy stępką i balastem
  • formuła IOR – 32,2 stopy
  • jacht nie posiadał silnika
  • Osprzęt:

    • drzewca – maszt, bom i spinaker bomy, drewniane – świerkowe
    • olinowanie – liny stalowe „strunowe” ze stali nierdzewnej
    • windy – 3 windy falowe, 4 windy szotowe
    • kotwice – Danfort 35 kg oraz Danfort 25 kg
    • energia elektryczna – 4 baterie Ni-Cd 80 Amp/h, przenośny generator HONDA E-900, 2 baterie słoneczne 0.4 Amp/h, zainstalowane w Cape Town S.A.
    • samoster – typu „ARIES”
    • ożaglowanie – typ slup bermudzki o powierzchni żagli 47 mq
    • żagle – materiał, DACRON, zestaw 8 żagli
    • tratwa ratunkowa pneumatyczna
    • koło ratunkowe
    • kamizelka ratunkowa KR-7

    Wyposażenie nawigacyjne i komunikacyjne:

    • Kompasy: 3 – sterowy, namiarowy, kabinowy
    • Chronometr
    • Sekstant KH ze sztucznym horyzontem
    • Barometr – barograf
    • Anemometr, wskaźniki siły i kierunku wiatru firmy B&G
    • Log elektroniczny B&G oraz zapasowy log EMI
    • Echosonda
    • Radionamiernik, alarm kursowy B&G
    • Radiotelefon firmy Raytheon model RAY 1062A (uszkodzony w czasie instalowania w 1971 r.)
    • Odbiornik radiowy firmy „Unitra” model OK 106
    • Radiotelefon UKF/FM moc 10W
    • Radioboja

    kpt. Zbigniew Puchalski

    Rejsy/Regaty 

    1971 r. – atlantycki rejs treningowy od portu Crosshaven w Irlandii do Wysp Azorskich, powrót do Plymouth Anglia oraz dalsza żegluga przez Kanał, Morze Północne, Kanał Kiloński, Bałtyk do Gdyni. Rejs trwał 98 dni, przebyty dystans 3650 Mm, w tym ponad 2000 Mm na Atlantyku, 35 dni samotnej żeglugi, 19 odwiedzonych portów.

    1972 r. – Regaty Transatlantyckie OSTAR-72 Plymouth, Anglia – Newport RI, USA dystans 3670 Mm w czasie 45 dni…

    1976 r. – Regaty Transatlantyckie OSTAR-76 Plymouth, Anglia – Newport RI, USA dystans 3384 Mm (łącznie z żeglugą na trasie Antwerpia-Plymouth, kontynuacja rejsu z zamiarem opłynięcia kuli ziemskiej w kierunku Wschód-Zachód. 

    Trasa rejsu: Plymouth – UK, Newport RI – USA, Bermudy, Wyspy Morza Karaibskiego, Kanał Panamski, Galapagos, Markizy, Tahiti, Niue, Fiji, Nowa Kaledonia, Sydney AUS, Nowa Kaledonia, Vanuatu, Papua, Australia (P.Darwin), Mouritius, Reunion, Port Elizabeth S.A., Cape Town S.A., Wyspa św. Heleny, Azory, Plymouth – UK, Kanał, Morze Północne, Skagerrak, Kattegat, Kopenhaga, powrót na Bałtyk. Zakończenie rejsu w Gdyni 6 września 1980 roku, przebyty dystans ponad 40.000 Mm. Natychmiast po zakończeniu rejsu jacht MIRANDA został poddany skrupulatnej inspekcji PRS. Orzeczenie Zdolności Żeglugi „BEZ OGRANICZEŃ” pozostaje ważne, do czasu kolejnej inspekcji.

    obraz nr 3

    obraz nr 4

    obraz nr 5

    obraz nr 6

    obraz nr 7

    obraz nr 8

    1980 r. – po zakończeniu rejsu „Wokół Globu” późną jesienią jacht MIRANDA zostaje ustawiony w JKM „GRYF”.

    1996 r. – tj po 16-tu latach postoju jachtu w JKM „GRYF” Dyrekcja Centralnego Muzeum Morskiego w Gdańsku nie wyraziła zainteresowania przejęciem jachtu wraz z jego wyposażeniem.

    1997 r. – 2002 r. poszukiwania sponsora-opiekuna MIRANDY. Były komandor JKM GRYF – Jerzy Abacjew podjął z sukcesem starania o przejęcie jachtu przez Muzeum Morskie Miasta Gdyni. Ponieważ Muzeum nie jest w stanie (do czasu zakończenia budowy nowego budynku muzeum) zapewnić jachtowi odpowiedniej lokalizacji – tymczasowym opiekunem jachtu MIRANDA został gdyński producent urządzeń klimatyzacyjnych – VBW Engineering.

    Jacht MIRANDA został przetransportowany na teren firmy w Gdyni przy ul. Chwaszczyńskiej i wyeksponowany po pedantycznym odrestaurowaniu.

    MIRANDA została uratowana z najcięższego sztormu.

    W dniu 19 lipca 2002 r. została podpisana umowa pomiędzy VBW Engineering i Muzeum Miasta Gdyni o przechowaniu i opiece nad jachtem MIRANDA do dnia oddania do użytku nowego budynku Muzeum, w którym jacht MIRANDA będzie stanowił stałą ekspozycję.

    „… Nie wiem, co powiedzieć w tak podniosłej chwili, która nie tylko stanowi znaczną, symboliczną, kartę historii Miasta Gdyni, stanowi również dużą część mojego życia związanego z morzem i ludźmi morza .”

    Biografia kapitana Zbigniewa Puchalskiego

    Urodził się w Warszawie 28 marca 1933 roku.

    Matka – Aleksandra Puchalska z d. Gellert, ojciec: Bolesław Montwit Puchalski. 1 września 1939 roku rodzina ucieka z bombardowanej przez Niemców Warszawy do Pruszkowa. Ojciec – oficer 14 pułku Ułanów Jazłowieckich zostaje ewakuowany wraz z Fabryką Broni w Pruszkowie w kierunku wschodnich granic Polski. Ciężko ranny pozostaje we Lwowie. Aresztowany przez Rosjan (NKWD) ucieka z transportu wiozącego więźniów do Katynia. Wraca piechotą do Warszawy, gdzie umiera w wyniku odniesionych ran i wyczerpania. Mieszkanie rodziny Puchalskich w Pruszkowie jest od pierwszych dni okupacji hitlerowskiej punktem kontaktowym Armii Krajowej i tajną wytwórnią materiałów opatrunkowych dla „podziemia”.

    W 1946 roku Zbigniew Puchalski osiedla się na Ziemiach Odzyskanych w Koszalinie. W tymże roku rozpoczyna swoja żeglarską część życia w Klubie Ligi Morskiej. W 1948 r. kończy kurs w Państwowym Centrum Wyszkolenia Morskiego w Gdyni.

    Wyjeżdża na Śląsk, gdzie kończy Liceum Przemysłu Hutniczego w Chorzowie. Nauka w ciągu dnia, praca na nocne zmiany w kopalniach węgla „Kleofas”, „Barbara”, „Wyzwolenie”, soboty i niedziele – to praca w Hucie Batory przy rozbiórce-remoncie pieców martenowskich.

    Wakacje spędza w macierzystym klubie żeglarskim „Tramp”. Żegluje po jeziorze Jamno lub na Bałtyku, pracuje również jako ratownik na nadmorskich plażach.

    W latach 1952-53 pracuje w Walcowni Metali Kolorowych „Dziedzice”, następnie rozpoczyna studia na Wydziale Metalurgii Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, uzyskując dyplom magistra inżyniera w roku 1961.

    W roku 1965 rozpoczyna pracę w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni na stanowisku starszego technologa, następnie – po przerwie – w Dziale Programowania Rozwoju Stoczni.

    W tymże roku Z. Puchalski opatentował wynalazek „Metoda zabezpieczenia izolatorów do tranzystorów przed korozją”. Otrzymane za wynalazek wynagrodzenie przeznacza na budowę jachtu pełnomorskiego.

    Powrót na Wybrzeże to również podnoszenie kwalifikacji żeglarskich:

    • 1964 r. : stopień jachtowego sternika morskiego

    • 1967 r. : stopień jachtowego kapitana żeglugi bałtyckiej

    • 1969 r. : patent jachtowego kapitana żeglugi wielkiej.

    W barwach stoczniowego Jacht Klubu „Stal” dwukrotnie zdobył Mistrzostwo Polski w klasie STAR. W tym okresie uzyskuje dodatkowe uprawnienia przydatne w żeglarstwie – sędziego, mierniczego jachtów, płetwonurka i ratownika.

    Zdobyta przezeń wiedza i znaczna praktyka morska, a także posiadanie własnego jachtu otwierają Z.Puchalskiemu drogę w świat. Podejmuje przygotowania do samotnych regat transatlantyckich OSTAR-72.

    Za uzyskane wyniki sportowe i zawodowe Zbigniew Puchalski zostaje wyróżniony szeregiem odznaczeń i medali: Zasłużony Ziemi Gdańskiej, Zasłużony Pracownik Morza /złota odznaka/, Zasłużony Działacz Żeglarstwa Polskiego /złota odznaka/, medal za Wybitne Osiągnięcia Sportowe /srebrny/ oraz nagrody Rejs Roku.

    W roku 1973 ukazuje się drukiem wydana książka Zbigniewa Puchalskiego – „Mirandą przez Atlantyk”. Dalsze rękopisy pozostają nie wydane „z powodu braku papieru” (1980 rok).

    W roku 1971 żeglarz przywiózł do Polski zaproszenie do udziału w regatach dookoła świata „WHITBREAD 1973”. Mobilizuje środki finansowe i patronat Stoczni im. Komuny Paryskiej do budowy jachtu, którego w roku 1973 zostaje członkiem załogi.

    Po powrocie z regat WHITBREAD-73 kpt. Z.Puchalski włącza się do prac przy organizacji „OPERACJA ŻAGIEL-74”, pełniąc funkcję Kapitana Portu Jachtowego w Gdyni. Natychmiast po zakończeniu tej wielkiej międzynarodowej imprezy żegluje samotnie do Tallina na spotkanie z estońskim środowiskiem żeglarskim. W 1975 zostaje członkiem YKM „GRYF” w Gdyni i w tym tez roku startuje w samotnych regatach atlantyckich – AZAB-75 na brytyjskim jachcie s/y „ORZEŁ” pod polską banderą, zajmując 13 miejsce na 56 startujących jachtów.

    Na wniosek kpt. Z.Puchalskiego zarząd JKM „GRYF” akceptuje kolejny udział „MIRANDY: w regatach transatlantyckich „OSTAR-76”, dla uczczenia powstania Miasta Gdyni i jubileuszu Jacht Klubu Morskiego „GRYF”, które to regaty będą pierwszym etapem wielkiego rejsu dookoła świata.

    W dniu 5 czerwca 1976 roku, w gronie 124 konkurentów kpt. Zbigniew Puchalski startuje z redy Plymouth na jachcie „MIRANDA” do regat „OSTAR-76”, rozpoczynając pierwszy etap rejsu dookoła świata.

    „MIRANDA”, która wbrew intencji jej konstruktorów z lat 30-tych przeżywając „renesans”, została jachtem oceanicznym, dostarcza trochę kłopotów i niedostatków, które żeglarz usuwał własną pracą i za własne zdobywane środki.

    Rozsiani po świecie rodacy oraz polskie statki i przedstawicielstwa częstokroć roztaczały opiekę nad kpt. Zbigniewem Puchalskim. Przede wszystkim dało się to odczuć w Anglii i USA – /GAL/, w Panamie – /Konsulat Polski/, w Australii – /Konsulat Polski, TEXTYLIMOEX/ oraz PLO, które we wszystkich portach świata służyło pomocą i zaopatrzeniem.

    Sam w rejsie – kpt. Zbigniew Puchalski był otoczony wielką troską Matki – Aleksandry i żony Stefanii, cierpliwie i z wielką obawą oczekujących rychłego i szczęśliwego powrotu syna i męża.

    obraz nr 9

    Rozległe kontakty zawodowe w świecie, wysokie kwalifikacje, poparte dużą praktyką w wielu dziedzinach przemysłu sprawiły, że w roku 1981 mgr inż. Zbigniew Puchalski opuszcza Polskę udając się do Australii, gdzie podejmuje pracę w tamtejszym koncernie CRA-Comalco w Sydney.

    Po wielu latach, w nowym środowisku, na obcej ziemi, jego praca zostaje uwieńczona nowym sukcesem zawodowym. Stworzył pierwsze w Australii najlepiej wyposażone laboratorium przemysłowo-badawcze z najnowszym (w tym czasie) komputerowym systemem do analitycznych badań mikroskopowych.

    W roku 1997 przechodzi na wczesną emeryturę. Osiedla się w północno-wschodniej części Australii – Quensland. Żegluje „towarzysko”, trzymając się zawsze blisko własnego domu.

    „-… hoduję orchidee, dużo czytam, słucham muzyki, fotografuję, zabawiam się gotowaniem, piszę wspomnienia minionych lat na oceanach, myślami i sercem zawsze jestem z moją MIRANDĄ – teraz JEJ już nic złego nie grozi…”

     

    Za zgodą: http://muzeum.pozz.org.pl/   http://www.vbw.pl/ 

    Komentarze