Szmaty postawilim, kurs obralim, katarynę wyłączylim…no i płyniem. W końcu, wreszcie, na szczęście…i wkrótce niestety. Po parunastu godzinach na śniadaniu pojawiło się 40% załogi, z czego kolejna połowa wkrótce zmieniła zdanie i oddała co miała Neptunowi. I tak była tym szczęśliwcem, bo inni oddawali też i czego nie mieli. Lub nie oddawali, ale i nie mieli od wielu godzin, cierpiąc inne bóle. W sumie poza moją cichą osobą, chorowali wszyscy. Szczęśliwie i błyskotliwie Kapitan nasz, wobec marnej kondycji ogólnej oraz niepomyślnych prognoz, zdecydował się na zmianę portu docelowego- i tak zamiast na Alandach, zawitaliśmy 14 sierpnia na Łotwie, w Ventspils. I na zdrowie nam wyszło. Wyspani, chwilowo czyści, po dramatycznej akcji ratowania na szczęście nie swojego masztu oraz po dwóch (!) ciepłych (!!) i mięsnych (!!!) obiadach wyruszamy dalej- na wysepkę Uto i w końcu do Turku. Także wysepki nas nie ominą, i chwała im za to. Wstawka osobista- jeżeli potrzebujesz brzydkiej pogody, burzy, deszczu, porządnej fali (2,5 metra, kto da więcej!)- wyrzuć jedyną nie rzygającą i przy okazji jedyną kobietę w załodze na wachtę. Oferta działa pomiędzy godziną 2000 a 0800 jak na razie bez pudła. Całe szczęście że chociaż czarnych kotów nie mamy. Ani drabin.

Natalia

Mieliśmy tyle pracy na początku rejsu ze ształowaniem oraz drobnymi naprawami, że dopiero teraz starczyło czasu na napisanie czegokolwiek 🙂 Ształowaniem czyli pakowaniem odpowiednio wszystkiego na jacht zajmował się Zbyszek „Wiewiór” wraz z najmi jako pomocnikami 🙂 Poszło to całkiem sprawnie, byliśmy gotowi do drogi już o 13. Niestety drobne kłopoty z elektryką pozwoliły nam opuścić Gdańsk dopiero koło 16. Pizza na kanale to naprawdę całkiem niezła rzecz, tym bardziej, że można było wybierać aż w trzech smakach 🙂 Rejs nasz zaczęliśmy udanie, no z drobnymi kłopotami 😉 cdn