Odcinek 2, z Cape Town do Sydney, okazał się jeszcze trudniejszy niż pierwszy, zawodnicy znaleźli się na Oceanie Południowym. Burton Cutter zaczął się psuć i został zmuszony do przystanku w Port Elizabeth, celem dokonania napraw. Jacht trzeba była ponownie spawać trzy razy, zanim mógł wrócić na wodę, a i tak musiał zostać wycofany z drugiego odcinka.
Na pokładzie Tauranga, Paola Chamaz była przy sterze z Paulem Waterhouse’em, kapralem armii brytyjskiej. Waterhouse odszedł, aby zapalić papierosa, a gdy wrócił, jacht poruszył się gwałtownie. Bom spinakera oderwał się na końcówce masztu, owijając na rogu szotowym żagla. Waterhouse rzucił się do przodu, aby przejąć kontrolę nad żaglami i odzyskać to, co zostało z bomu, lecz kiedy się zbliżył, łódź znów zmieniła kierunek i żagiel nagle wpadł do wody. Płachty znajdujące się pod Waterhouse’m napięły się wyrzucając go w powietrze. Waterhouse uderzył o pokład, a następnie znalazł się za burtą. Szukano go prawie cztery godziny, bez rezultatu. Ponieważ nie starał się złapać koła ratunkowego, gdy spadał, prawdopodobnie był nieprzytomny, kiedy poszedł za burtę i natychmiast utonął.
„Wszyscy wyruszyli ze świadomością, że podczas żeglowania dookoła świata mogą pojawić się sytuacje zagrażające życiu.” – powiedział Ainslie. – „Ale to dało nauczkę załodze na Second Life. Staliśmy się bardziej świadomi zagrożeń i zaczęliśmy używać lin bezpieczeństwa.”
Trzy dni później, kiedy flota walczyła z wichurą i wzburzonym morzem 350 mil na zachód od Wysp Kerguelena, kapitanowie 33 Export Dominique Guillet i Jean-Pierre Millet postanowili zastąpić fok mniejszym. Podczas manewru, pojawiły się ogromne fale, które przechyliły jacht na prawą burtę i Guillet zaginął. 30 minut poświęcono na poszukiwania, ale pogarszające się warunki zmusiły Milleta do skapitulowania. Musiał zachować bezpieczeństwo statku i załogi. Wycofali się z wyścigu, a załoga przeżywała traumę z powodu śmierci Guilleta.
Droga na południe dała się we znaki także innym zawodnikom. Adventure miał problemy ze sterem, przez co załoga straciła możliwość wygrania drugiego etapu, a GBII straciła bezanmaszt. Otago także straciła górną część bezanmasztu.
Tłum. Izabela Kaleta
Źródło: www.volvooceanrace.com
Odcinek 1: Pierwsza edycja Whitbread – z Portsmouth do Cape Town
Odcinek 3: Pierwsza edycja Whitbread – Z Sydney do Rio de Janeiro
Odcinek 4: Pierwsza edycja Whitbread z Rio de Janeiro do Porthsmouth
Pierwszy wyścig Whitbread 1973-1974
