Żaglowce świata: Kaliakra

0
1193

„Kaliakra” na pierwszy rzut oka wydaje się być bardzo podobna do Pogorii czy Iskry. I nic dziwnego, skoro wszystkie trzy jachty zaprojektował Zygmunt Choreń, a zbudowała je Stocznia Gdańska, wówczas jeszcze imienia Lenina.

Skąd się wzięła nazwa Kaliakra?

Nazwa jednostki wywodzi się w prostej linii od pierwszej Kaliakry, która jednakowoż nie była żaglowcem tylko okrętem wojennym i chlubą bułgarskiej floty wojennej w czasach przełomu wieku XIX i XX.

obraz nr 1

Od swoich starszych sióstr bułgarska jednostka nieco się niegdyś różniła, a to za sprawą korekt projektu. Początkowo jednostka miała maszty różnej wysokości, a na fokmaszcie zaledwie cztery żagle rejowe. Po przeróbkach dwa pierwsze maszty są równe, bezan natomiast o 4 metry krótszy. Przyczyną tych kombinacji była obawa przed zbyt wysoko umieszczonym środkiem ciężkości, co mogło, zdaniem  przyszłego armatora, skutkować kłopotami ze statecznością. W efekcie powstała jednostka niegrzesząca przesadnie urodą, ale wszyscy się chyba przyzwyczaili. Na 25-lecie bułgarski żaglowiec pływa już jednak z pięcioma rejowymi żaglami na przednim maszcie. Kaliakra ma specyficznie zaaranżowane wnętrze. Ma jedną kabinę z sześcioma hamakami, cztery z dwoma (wciąż hamakami), i jedną z jedenastoma miejscami noclegowymi rozpinanymi na czas wypoczynku ich właścicieli. Oczywiście dotyczy to kadetów, załoga stała ma normalne koje.

obraz nr 2

Szybki żaglowiec Kaliakra – podstawowe informacje

Żaglowiec ma dużą autonomię, jego zbiorniki paliwa mogą pomieścić aż 27 m3 paliwa i ponad 36 m3 wody pitnej, co sprawia, że można bezproblemowo żeglować na długich trasach. Jest ponadto bardzo szybki, wielokrotnie wygrywał regaty podczas zlotów żaglowców, znakomicie radził sobie na kursach ostrych, co wśród rejowców nie jest wcale takie częste.

obraz nr 3

W tym sezonie Kaliakra obchodzi Srebrny Jubileusz, przypłynęła do Polski na zlot żaglowców w Gdyni. Jej stan techniczny budził zazdrość, bo na tle wielu jednostek prezentowała się nienagannie. Odmalowana, na tradycyjny czarny kolor burt, nowe żagle i wymieniony częściowo takielunek, jednym słowem w przygotowanie do obchodów jubileuszu włożono dużo pracy i oczywiście kosztów. Kaliakra należy do Szkoły Morskiej z Warny, ale w porcie macierzystym stoi rzadko, większość czasu spędza w morzu z kadetami, ostatnio coraz częstszymi gośćmi są turyści z wypchanymi portfelami, którzy za rejsy na pokładzie słynnego w Bułgarii statku gotowi są słono zapłacić.

obraz nr 4

W historii żaglowca liczne są polskie akcenty, co oczywiste z uwagi na pochodzenie. Ale ostatnio doszedł kolejny. Podczas regat Tall Chips Races z Gdyni do Skt Petersburga łeb w łeb szły Kaliakra z Pogorią i załogi między sobą toczyły zupełnie nieformalny pojedynek. Szybsza była nasza jednostka, ale wkrótce po wyjściu na prowadzenie straciła maszty. Bułgarzy nie tylko dowieźli swój takielunek do mety, to jeszcze aktywnie włączyli się do pomocy Pogorii po złamaniu masztu z anteną.

obraz nr 5

Podstawowe dane techniczne żaglówki:

długość całkowita 52,0 m
szerokość 8,0 m
zanurzenie 4,0 m
masa 392 tony
powierzchnia żagla 1080 m2
rejowe 264 m2
załoga 15/34 kadetów

Wykaz ważniejszych rejsów Kaliakry i lista zdobytych nagród

•1986 Cutty Sark Tall Ships Race sklasyfikowany jako pierwszy w obydwu wyścigach I jako rzeci po przeliczeniu

•1987 Cutty Sark ’87 – Baltic Race

•1988 Cutty Sark ’88 – Baltic Race

•1989 Sail Training Association of The Netherlands (STAN)

•1990 Cutty Sark Training Ships Race ’90

•1992 Grand Regatta Columbus ’92

•1996 Cutty Sark ’96 Mediterranean Race wygrał the silver cup I specjalną plakietkę za zwycięstwo w klasie A

•1997 Cutty Sark ’97

•1998 Cutty Sark ’98 Tall Ships Races Loyalty Prize

•2000 Tall Ships ’00 wygrał pierwszy wyścig z Genui do Kadyksu 2001 Cutty Sark Tall Ships Race ’01 zdobył nagrodę Peter and Simon Crouter Memorial Trophy

•2002 Cutty Sark Tall Ships ’02 The Greville Howard Memorial Shield

•2005 The Tall Ships Races ’05

•2006 The 50th Anniversary Tall Ships Races ’06

•2007 The Tall Ships’ Races Mediterranean ’07

 
Autor tekstu i zdjęć: Marek Słodownik
Źródło: http://marynistyka.pl 

Komentarze